Kanadyjskie mistrzostwo

Radosław Pindiur to bardzo dobrze wyszkolony zawodnik, przewyższający swoich partnerów Fot. Mateusz Herbrich

Rozmowa z piłkarzem Przeboju Wolbrom MATEUSZEM PINDIUREM

- Po kilku zwycięstwach wiadomo, że się buduje atmosfera, wszyscy grają dla drużyny. U siebie mamy niezłą passę, ciężko z nami wygrać. Będziemy próbować dalej wygrywać dla kibiców, dla klubu.

- Runda zaczęła się dla was nieszczególnie. Jak wytłumaczyć tę zmianę, czy zadecydowała zmiana trenera?

- Nie sądzę, po prostu spadła z nas presja gry o awans, gdy pierwszy, kluczowy mecz przegraliśmy ze Szreniawą Nowy Wiśnicz. To spotkanie totalnie nam nie wyszło, a później już napięcie spadło. Trener Mirosław Hajdo dostał ofertę z wyższej ligi (z II-ligowej Chojniczanki - przyp. żuk), przyszedł trener Antkiewicz i zaczął się dla nas dobry czas. Bardzo dobrze się z nim współpracuje, każdy jest zadowolony i oby tak dalej.

- Jak znajdujecie motywację do kolejnych zwycięstw, skoro nie gracie o pierwsze miejsce?

- Chcemy udowodnić naszym kibicom, że potrafimy wygrywać. Gramy też dla siebie, bo każdy z nas chce pójść do wyższej ligi.

- Ma Pan marzenie, żeby zagrać gdzieś wyżej?

- Koncentruję się na nauce i pracy, ale na meczach daję z siebie wszystko. Jak ktoś to zauważy, to będzie miło, jak nie, to mam inne opcje.

- Udaje się łączyć pracę z grą?

- Jak na razie tak. Pracuję w firmie międzynarodowej, robię administracyjne sprawy, komputerowe. Studiuję na Uniwersytecie Ekonomicznym.

- Pana kariera rozwija się dość harmonijnie.

- Tak, przed Przebojem byłem w Kmicie Zabierzów, wcześniej w Stali Poniatowa.

- Wiąże Pan przyszłość z Przebojem Wolbrom?

- To zależy od mojego dalszego studiowania, może od pracy? Na razie o tym nie myślę.

- Zaczynał Pan przygodę z piłką w Kanadzie.

- Tak, jak miałem 9 lat to wyjechałem z rodzicami do Kanady i tam zacząłem grać w piłkę. Zdobyłem mistrzostwo Kanady do lat 15 z kadrą Ontario. Z tej drużyny kilku zawodników gra teraz w reprezentacji.

- Jak to się stało, że wrócił Pan do Polski?

- Gdy miałem 17 lat, wróciłem do Krakowa. Zacząłem grać w Wiśle. Ciężko się tam było jednak przebić. Może to była dla mnie za głęboka woda? Gdybym zaczął z niższej półki, może byłoby mi łatwiej. Grałem w juniorach, rezerwach i Młodej Ekstraklasie, w której zdobyłem mistrzostwo Polski. Nie jest jednak łatwo. O tym, że znalazłem się w Wiśle zdecydował przypadek, ale zaryzykowałem.

- Jest Pan zawiedziony, że ta kariera nie poszła w kierunku gry w ekstraklasie?

- Jak każdy młody chłopak chciałem grać jak najwyżej, ale miałem zawsze plan "B". Stawiałem zawsze na naukę i to mnie też cieszy, że nie jestem na lodzie.

- Teraz gra Pan częściej niż poprzednio.

- W pierwszej rundzie nie grałem, potem wskoczyłem do składu, strzeliłem dwie bramki i zaczęliśmy wygrywać. W tej rundzie też początkowo nie grałem, ale już jestem w jedenastce. Miałem asysty w kilku spotkaniach, z Wierną strzeliłem bramkę.

- Jest Pan bardzo dobrze wyszkolony technicznie, to efekt pracy w Kanadzie?

- Nie wiem, dużo ćwiczyłem na podwórku. Próbowałem więc sam szlifować technikę. Gdybym był taki świetny, to grałbym gdzieś wyżej.

Rozmawiał Jacek Żukowski