Kasprzak nie pojechał, ale nadal jest liderem

Polscy kibice po tej rundzie nie mają powodów do radości. Kasprzak nie wystartował, a Jarosław Ham­pel nie potrafił się odnaleźć na tymczasowym torze w Tampere, gdzie po raz pierwszy odbyły się zawody żużlowe.

„Kasper” pojechał do Finlandii, wziął udział w treningu, ale ostatecznie zrezygnował ze startu. Wciąż odczuwa skutki upadku podczas zawodów par w Landshut tydzień wcześniej (nadal mocno boli kontuzjowane kolano), a jazda po wyjątkowo dziurawym torze groziła upadkiem i pogłębieniem się urazu. Polak w sumie może być zadowolony. Pozostał bowiem liderem klasyfikacji mistrzostw świata, choć oczywiście jego przewaga (13 punktów) znacznie stopniała – 1 „oczko” tracą teraz do niego Amerykanin z Grupy Azoty Unia Tarnów, Greg Hancock i Duńczyk Nicki Pedersen.

Kasprzak postąpił chyba słusznie. Nie obyło się bez upadków, a jakość nawierzchni pozostawiała wiele do życzenia, zwłaszcza na pierwszym łuku. Nieco komicznie wyglądał znany żużlowiec Kai Laukkanen, teraz promotor tej imprezy, który z łopatką biegał po torze, wygładzając co większe nierówności. Ogromne pretensje do niego może mieć Tai Woffinden.

Broniący złotego medalu Brytyjczyk dwie wcześniejsze eliminacje miał nieudane, ale na długim (400 m) i nietypowym torze (to stadion lekkoatletyczny, łuki są inne) radził sobie dobrze. W 4. biegu po kraksie długo nie wychodził spod dmuchanej bandy. Ostatecznie awansował do finału. W nim prowadził, ale w końcówce trzeciego okrążenia wjechał w dziurę, motocykl postawiło mu niemal do pionu, z trudem uratował się przed kolejnym upadkiem. Utrzymał równowagę, ale stracił zwycięstwo, bowiem wyprzedził go Zagar.

Doświadczony Słoweniec – to był jego 44. start w Grand Priz, wcześniej 7 razy był w finale, a w ubiegłym roku trzykrotnie 2. – długo czekał na premierową wygraną w cyklu. Przełom określił bez ogródek: – Wreszcie nie jestem prawiczkiem – wypalił przed kamerą telewizyjną.

Faworytem finału był Hancock. Zawodnik „Jaskółek” dwa pierwsze biegi miał nieudane, lecz w czterech kolejnych był najszybszy i liczył na podium. Skończyło się 4. lokatą, bo w finale, ruszając z pola nr 1, dał sie zamknąć przy krawężniku i nie nawiązał walki z trzecim Szwedem Fredrikiem Lindgrenem (najlepsze w całych zawodach było pole nr 4, a najczęściej kolejność ustalana była tuż po starcie).

Zawiódł Hampel, który był 11. (7 punktów). „Mały” nie mógł dopasować się do toru, zmieniał motocykle, ale wygrał tylko jeden bieg.

Wyniki

GP Finlandii: 1. Matej Zagar (Słowenia) 15 (3, 1, 2, 3, 1, 2, 3), 2. Tai Woffinden (Wielka Brytania) 16 (3, 2, 3, 0, 3, 3, 2), 3. Fredrik Lindgren (Szwecja) 12 (2, 2, u, 3, 2, 2, 1), 4. Greg Hancock (USA) 12 (d, 0, 3, 3, 3, 3, 0), 5. Chris Holder (Australia) 10 (3, 3, 2, 2, 0, d), 6. Nicki Pedersen (Dania) 10 (1, 3, 2, 1, 3, 0), 7. Troy Batchelor (Australia) 10 (3, 1, 1, 1, 3, 1), 8. Martin Smolinski (Niemcy) 9 (1, 3, 0, 2, 2, 1), 9. Darcy Ward (Australia) 8 (1, 2, 1, 2, 2), 10. Andreas Jonsson (Szwecja) 7 (2, 3, 0, 1, 1), 11. Jarosław Hampel (Polska) 7 (1, 1, 3, 1, 1), 12. Niels Kristian Iversen (Dania) 6 (0, 0, 2, 2, 2), 13. Joonas Kylmaekorpi (Finlandia) 5 (2, 0, 0, 3, 0), 14. Kauko Nieminen (Finlandia) 4 (0, 2, 1, 0, 1), 15. Chris Harris (Wielka Brytania) 4 (2, 1, 1, 0, 0), 16. Kenneth Bjerre (Dania) 3 (0, d, 3, 0, 0).

I półfinał: Woffinden, Lindgren, Batchelor, Peder­sen;

II półfinał: Hancock, Zagar, Smolinski, Holder (d).

Finał: Zagar, Woffinden, Lindgren, Hancock.

Klasyfikacja generalna: 1. Krzysztof Kasprzak (Polska) 35, 2. Hancock 34, 3. Pedersen 34, 4. Hol­der 32, 5. Smolinski 31, 6. Lindgren 30, 7. Hampel 29, 8. Ward 29, 9. Woffinden 28, 10. Zagar 27, 11. Jons­son 24, 12. Iversen 22, 13. Bjerre 18, 14 Batchelor 18, 15. Harris 6.