Kibicuję "Niedźwiadkom", ale nie będę płakał, gdy przegrają

Mariusz Czerkawski rozegrał w fazie play off NHL 42 mecze FOT. MIKOŁAJ SUCHAN

- Emocje były nieprawdopodobne, to był piąty najdłuższy mecz w historii zmagań o Puchar Stanleya. Boston przegrał trochę pechowo, miał w dogrywce więcej okazji, były słupki, rewelacyjnie bronił bramkarz gospodarzy Corey Crawford.

- Komu daje Pan więcej szans w finale?

- Zespołowi z Chicago, bo mają w swoich szeregach więcej indywidualności takich jak Patrick Kane, Milan Hossa czy Jonathan Toews. Ten zespół świetnie prezentował się w sezonie regularnym, wygrał go zdecydowanie. Siła "Niedźwiadków" opiera się na kolektywie, choć także w ich zespole nie brak wybitnych zawodników jak Zdeno Chara czy Milan Lucic, świetny strzelec. Podziwiam w ich zespole Czecha Jaromira Jagra, który mimo 41 lat świetnie radzi sobie na lodzie.

- Komu Pan kibicuje?

- Moje serce bije za Boston Bruins. W tym klubie w 1994 roku rozegrałem swój pierwszy mecz w NHL, tutaj zdobyłem swoją pierwszą bramkę, akurat w 22. urodziny. W Bostonie zakończyłem grę w NHL. Mam więc sentyment do tego klubu, ale nie będę płakał, jeśli wygra Chicago, bo wiem, że cała nasza Polonia kibicuje "Czarnym Jastrzębiom".

- Ilu meczów trzeba będzie do wyłonienia triumfatora Pucharu Stanleya?

- To jest wróżenie z fusów. Można cztery razy wygrać różnicą jednej bramki i zdobyć puchar. Przypuszczam jednak, że rywalizacja będzie długa, trzeba będzie rozegrać co najmniej sześć, a może siedem spotkań.

- Zna Pan któregoś ze szkoleniowców?

- Tak, grając w AHL w Hamilton Bulldogs, farmerskiej drużynie Boston Bruins, moim trenerem był Claude Julien. Dużo mu zawdzięczam, bardzo cenię go jako człowieka, jest wspaniałym szkoleniowcem.

- Jak Pan wspomina swoje mecze w play off?

- Gra w decydujących meczach o Puchar Stanleya to niesamowite przeżycie, święto dla każdego hokeisty. Choć specjalnie nie mam się czym pochwalić. Pięciokrotnie z moimi drużynami awansowałem do play off, ale tylko z Boston Bruins i Edmonton Oilers przeszedłem do drugiej rundy. Kiedy pierwszy raz zagrałem w play off, wydawało mi się, że jestem w stanie zawojować świat, że w play off rozegram 100, może 150 spotkań, a skończyło się na 42. Podobnie było z moimi występami na igrzyskach olimpijskich. Kiedy jako 20-latek grałem w 1992 roku w Albertville, snułem plany, ile jeszcze razy wystąpię na igrzyskach. A tymczasem skończyło się na tym jednym występie. Nie będzie nas znowu w Soczi, trudno powiedzieć, kiedy się znowu zakwalifikujemy na igrzyska.

Rozmawiał ANDRZEJ STANOWSKI

PODHALE STARA SIĘ O "DZIKĄ KARTĘ"

10 drużyn w hokejowej ekstraklasie?

Nie ma przełomu w rozmowach między pięcioma drużynami ekstraklasy a spółką Polska Hokej Liga, która od nowego sezonu ma prowadzić rozgrywki. Zainteresowane strony spotkały się wczoraj w Sosnowcu, ustalono, że do kolejnego spotkania dojdzie w środę w siedzibie spółki w Katowicach.

- Przedstawiliśmy prezesowi PZHL Piotrowi Hałasikowi swoje uwagi, zastrzeżenia co do proponowanej umowy, regulaminów. Wiele punktów, jak choćby w kwestii przekazania praw marketingowych spółce PHL wymaga wyjaśnienia. Jestem po tym spotkaniu lekkim optymistą, ale pod warunkiem że pan prezes potrząśnie swoimi podwładnymi - powiedział nam prezes Aksam Unii Oświęcim Artur Januszyk. Bardziej sceptycznie nastawiona jest Cracovia. - Padło dużo pięknych słów bez pokrycia. Mają być transmisje telewizyjne z każdej kolejki, tylko skąd PZHL znajdzie na to pieniądze? - mówi Tomasz Bałdys z Comarch Cracovii.

Wczoraj spółka PHL poinformowała, że wpłynął wniosek MMKS Podhale Nowy Targ o wykupienie "dzikiej karty", co będzie kosztowało 200 tys. zł. Jest też propozycja, by w ekstraklasie zagrała reprezentacja do lat 20. Zatem ekstraklasa może składać się nie z 8, ale z 10 drużyn.