Kiedy nasz kot się starzeje

W poczekalni gabinetu weterynaryjnego na swoją kolej czekała pani ze śliczną, srebrną kotką, która siedziała na jej kolanach, z ciekawością obserwując otoczenie. - Co tej kici dolega? - zainteresował się ktoś. - Nic. Przyszliśmy tylko na kontrolę - odpowiedziała pani. - A ile kicia ma lat? - 21 - brzmiała odpowiedź.

Srebrna kotka, w przeliczeniu na ludzkie życie, liczyła więc sobie 100 lat! Ale do światowego rekordu jeszcze ma daleko. Najdłużej żyjącym kotem, który z tytułu wieku trafił nawet do Księgi Rekordów Guinnessa, był biało-bury kocur o imieniu Creame Puff. Przeżył ze swoim właścicielem aż 38 lat. Był więc nie tylko wyjątkowo dobrze traktowany i zadbany, ale również wyjątkowo zdrowy i żywotny. Przyjmuje się bowiem, że nawet pod bardzo dobrą opieką domowy kot dożywa średnio 17-18 lat.

Taka średnia dotyczy jednak głównie kotów, które mają troskliwych, kochających opiekunów i które przeważnie nie opuszczają domu. Szanse na długie życie maleją w przypadku kotów wychodzących. Są one bowiem narażone różne choroby, a także na wypadki, napaść psów lub dzikich zwierząt, okrucieństwo ludzi. Ale i one, w sprzyjających okolicznościach, mogą dożyć podeszłego wieku.

Nader rzadko zdarza się to jednak kotom wolnożyjącym, a zwłaszcza tym, które zostały porzucone przez właścicieli i nie dają sobie rady "na wolności". Także tym, które od zawsze musiały radzić sobie same, rzadko udaje się przekroczyć ósmy rok życia - taką średnią przyjmuje się dla bezdomnych kotów.

Jesień życia może być pogodna także dla kota. Ale często bywa związana z chorobami, samotnością i głodem. Do schronisk często trafiają starsze zwierzaki, których, po śmierci opiekuna, pozbywają się spadkobiercy. Często są to koty wychowane od małego w domu, które absolutnie nie potrafią się dostosować do nowej sytuacji.

Szanse na adopcję mają niewielkie, więc - przerażone nieznanym otoczeniem - gasną z tęsknoty i chorób. Koty wolnożyjące, nawet dokarmiane przez dobrych ludzi, też odchodzą w samotności, często odganiane od misek przez młodszych, poranione lub chorujące.

Nawet kocia arystokracja, czyli pochodzące z hodowli, rasowe i drogie koty, nie są na starość w pełni bezpieczne. Kiedy bowiem, z jakiegoś powodu, stają się dla hodowcy nie przydatne, kiedy ten kupi nowe okazy - kot staje się zbędny. A w hodowli za zbyt starego i niepotrzebnego może zostać uznana nawet kilkuletnia kotka, która rodzi nie odpowiadające wzorcom kocięta, lub niechętny do amorów kocur w tym samym wieku.

Stąd liczne ogłoszenia o sprzedaży za niższą cenę, lub nawet oddaniu za darmo niepotrzebnego zwierzęcia. Zwierzęcia, które niekiedy urodziło się w hodowli, a na pewno przeżyło w niej większość życia, które jest do ludzi i miejsca przywiązane i które trafia do obcych, nie zawsze odpowiedzialnych opiekunów.

Kocia starość, podobnie jak ludzka, nieodłącznie związana jest z chorobami. Przyjmuje się, że podeszły wiek nadchodzi wraz z ukończeniem 10. roku życia, co odpowiada ok. 60 latom człowieka. Ale koty są w tej dobrej sytuacji, że na pierwszy rzut oka nie widać po nich upływu czasu.

Są jednak pewne symptomy, które warto poznać, by lepiej i wcześniej pomóc kotu, który może już tej pomocy potrzebować. Do pierwszych i dość oczywistych przypadłości należy otyłość i - co się z tym ściśle wiąże - niechęć do ruchu. Otyłość sprzyja również rozwijaniu się chorób metabolicznych takich jak np. cukrzyca.

Pierwszym objawem, który powinien zaniepokoić właściciela jest nadmierne picie wody i częste oddawanie moczu przez kota. Włos staje się matowy, często skóra jest nadmiernie łojotokowa, tłusta w dotyku, a nasz kot rzadziej się myje. Częstą przypadłością starszych kotów otyłych są postępujące zmiany w stawach, którym towarzyszy ból i kot częściej leży i śpi.

Jedną z chorób, na które mogą zapaść starsze koty, jest nadczynność tarczycy. Pierwsze objawy mogą się pojawić już w 8. roku życia. Początkowo zresztą, jak to zwykle bywa z kotami, trudno jest dostrzec, że kotu coś dolega; dopiero w pełni rozwinięta nadczynność tarczycy daje widoczne objawy. Powodem do niepokoju powinno być chudnięcie kota, który co prawda nie traci normalnej sylwetki, ale wyraźnie zmniejsza wagę.

Wiek kota i człowieka
6 mies. - 10 lat
8 mies. - 13 lat
1 rok - 15 lat
18 mies. - 20 lat
22 mies. - 22 lata
2 lata- 24 lata
4 lata - 32 lata
6 lat - 40 lat
8 lat - 48 lat
10 lat - 56 lat
12 lat - 64 lata
14 lat - 72 lata
15 lat - 76 lat
17 lat - 84 lata
19 lat - 92 lata
21 lat - 100 lat