Kipi kasza: Prezenty Dziadka Mroza

Już na pierwszy rzut oka wszystko wygląda ciekawie. Wygrywa gracz, któremu uda się skompletować cztery zdrowe organy. Utrudnieniem są inni gracze, a w ich rękach karty „Wirusy”, wśród których najgroźniejsze są „Wirusy zmutowane”. Na szczęście jest przed wirusami ochrona – karta „Szczepionka”. Działa ona na zwykłe wirusy, chroniąc przed nimi organy właściciela. Na zmutowane wirusy już nie – tu skuteczna jest karta „Szczepionka eksperymentalna” Gra, jak twierdzą internetowi recenzenci, najwięcej zabawy sprawia w większej grupie grających - najlepiej powyżej czwórki. Można w niej wyładować negatywne emocje, w czym pomoże nam karta „Złodziej organów” lub „Błąd lekarski” Ta ostatnia pozwala nam „wymienić całe ciało z ciałem innego gracza, nawet jeśli ma ono uodpornione organy”. Jak głosi internetowy opis: „gracze nie muszą się zachowywać zgodnie z ogólnymi zasadami etyki, co daje multum możliwości nie tylko tych sprawiedliwych, ale także tych niegodziwych”. Uczestnicy zabawy zarażają się wzajemnie, zaś w ochronie przed wirusami lądują na kwarantannie, zakładają „Kombinezony ochronne” i rozmaitymi szczepionkami chronią zarażone organy. Ktoś wygrywa, ktoś przegrywa, jak to zwykle w życiu bywa. Karty „Producent szczepionek” w talii nie zauważyłem, pewnie pojawi się w kolejnej mutacji gry. Zabawa nie nadąża dziś za nauką, przed obojgiem z powodzeniem ucieka życie.

W latach dwudziestych ubiegłego wieku, w bolszewickiej Rosji, popularne były gry planszowe tworzone przez A.V. Kuklina. Były one zatytułowane „Wojna chemiczna”, „Elektryfikacja” i „Rewolucja”. Bawiąc i edukując, wprowadzały one sowieckie dzieci w szybko zmieniający się świat dorosłych. Nowy dodatek do gry „Wirusy” nosi nazwę „Wirus 2. Ewolucja”. „Re” się zgubiło? Wielka mi różnica.