Kipi kasza. Ruch pod wulkanem

Dociekliwi dziennikarze doliczyli się na miejscowym lotnisku ponad czterystu prywatnych samolotów, które dostarczyły do Egiptu zaangażowanych w ochronę środowiska decydentów. Co gorsza, według zgodnej opinii uczestników konferencji, mimo panujących w listopadzie, umiarkowanych jak na egipskie warunki temperatur, nie przekraczających 27 stopni, klimatyzacja we wszystkich konferencyjnych pomieszczeniach pracuje na najwyższych obrotach. Dyskutanci zmuszeni są do noszenia na spotkaniach wełnianych garniturów i szali, a i tak panujące tam różnice temperatur narażają ich na ciężkie przeziębienia, a nawet zapalenia płuc. Zagrożone zdrowie poratować można szczęśliwie na bankietach i wystawnych kolacjach, na których podawane są najwykwintniejsze potrawy, zwłaszcza zaś świeżo złowione ryby i owoce morza. Niestety, nie dostrzeżono na stołach rezultatów tak zwanej „zrównoważonej produkcji żywności”, w rodzaju białka pochodzącego z hodowli owadów oraz genetycznie zmodyfikowanych grzybów.

Egipt zmaga się dziś z ogromnym kryzysem gospodarczym i społecznym. Przeciętne zarobki spadają od ponad 10 lat i według oficjalnych statystyk wynoszą dziś niewiele ponad 200 dolarów miesięcznie. Zamrożenie branży turystycznej w czasie covidowej histerii wpędziło w ubóstwo miliony Egipcjan. Aktualną władzę w Egipcie trudno nazwać inaczej niż brutalną wojskową juntą, nie próbującą nawet pozorować demokratycznych obyczajów i procedur. Jej ofiarą padły, nie tak znowu dawno, setki demonstrantów zastrzelonych przez wojsko na ulicach egipskich miast. Organizowanie ociekających hipokryzją spektakli w kraju, który zmienia się w grożący wybuchem kocioł, wydaje się co najmniej nierozsądne. Miejmy nadzieję, że pracującym w kurorcie Egipcjanom zostawili „władcy świata” przynajmniej godziwe napiwki.