Kolory i przestrzenie

Rzeźba ceramiczna Małgorzaty Swolkień

   Wystawę rzeźby ceramicznej Małgorzaty Swolkień otwarto wczoraj w galerii Nowohuckiego Centrum Kultury. Blisko 20 rzeźbom towarzyszą ich fotograficzne portrety autorstwa Andrzeja Stefaniuka, a całości dopełniają obrazy ceramiczne pani Małgorzaty. Obrazy? Tak określono je kiedyś, a uczynił to bodaj sam Leszek Dutka, jakby nie było prezes Klubu Malarzy. I rzeczywiście kolor, faktura - wartości niewątpliwie malarskie - są tu bardzo obecne. Z drugiej strony jednak wyrazisty, rzeźbiarski modelunek pozwala lokować je wśród płaskorzeźb. Tym bardziej, że na obecnej wystawie pojawiła się praca, w której autorka posłużyła się przepruciami wprowadzającymi akcent przestrzenności... Nie wydaje się jednak, by pani Małgorzata zbyt wielką wagę przywiązywała do gatunkowych zaszeregowań jej prac, ba, gdyby damą nie była, można by powiedzieć, że ma je w nosie. Pracuje z fantazją, z wyobraźnia, a reszta - nazywanie, gatunkowe określanie - to nie jej problem.
   Przewrotna użytkowość rzeźb Małgorzaty Swolkień; każda z prac jest rzeźbą skłonną funkcjonować w przestrzeni zarówno otwartej (np. w ogrodzie) jak i zamkniętej (we wnętrzu, niemal każdym). Ale może też przyjąć inne formy: można ustawić w niej roślinę, wstawić dowolne światło. Wykreowana w glinie, pięknie kolorowana i szkliwiona postać kobiety może w dużej kieszeni fartucha pomieścić różę, a w głowie szczypiorek, albo odwrotnie, lub jeszcze coś innego. I wytrzyma to bez zaburzenia formy i sensu rzeźbiarskiej kreacji.
   Wystawa potrwa do 15 maja. Galeria dostępna jest dla publiczności praktycznie przez cały dzień, w godzinach otwarcia Nowohuckiego Centrum Kultury. Dojazd do Placu Centralnego - dogodny. (AN)