Koniec legendy. Nie będzie kwiatu paproci

Najliczniej w okolicach Świętego Jana. Proszę sobie wyobrazić czasy bez elektryczności. Noce rozjaśniają nikłe płomyczki olejowych lampek. W głębokim mroku byle iskierka przyciąga wzrok z magiczną siłą. Choćby nasz świetlik. Wydziela zielonkawe, migotliwe światełko, które służy jako narzędzie komunikacji a szczególnie do odnajdywania samic.

Bywa, że grupa samców przysiądzie razem na liściu czy trawie obok samiczki. Wyglądają niczym bezcenny klejnot. Dodajemy szczyptę magii najkrótszej nocy roku, zagubionego w ciemnościach człowieka, który pospiesznie pakuje do kieszeni błyszczące znalezisko i uradowany biegnie do domu.

Tam klejnot zmienia się w garść robactwa, bo … zapomniał właściwego zaklęcia. Po co o tym opowiadam? Świetliki i iskrzyki (takie nazwy noszą nasze świecące owady) tego roku na pewno nie będą latać. Susza zabiła lub drastycznie zmniejszyła liczbę drobnych ślimaków z muszlami. Takimi jak wstężyki o żółtej, pakowanej muszli. To główne i jedyne pożywienie larw świetlików.

Bez nich cykl rozwojowy nie zostanie zamknięty. Świecące owady nie pojawią się w Noc Świętojańską. Koniec legendy. Nie będzie kwiatu paproci. Nikt nie wskaże drogi do skarbów…