Koniec męczarni

To prawda, że Adamowi Nawałce sprzyja fakt, iż najlepsi polscy piłkarze okrzepli i niemal wszyscy występują w klubach jako gracze pierwszej jedenastki. Przyjeżdżają na zgrupowania dobrze przygotowani, z głowami wolnymi od zmartwień. Nie trzeba tracić czasu na treningi stawiające ich na nogi, można poświęcić się zajęciom taktycznym i ćwiczeniu stałych fragmentów gry. I właśnie w tych elementach kadrowicze poczynili największy postęp.

W ślad za tym poszedł progres w sferze mentalnej – oto wreszcie nasi nie pękają przy byle niepowodzeniu. Zarówno ze Szkocją, jak i we wtorek ze Szwajcarią mecz nie układał się po ich myśli. A mimo to do końca walczyli o zwycięstwo i zdobywali gole.

Oczywiście selekcjonerowi sprzyja też szczęście – kontuzjowany był tylko Jakub Błaszczykowski (ale właśnie wrócił na boisko), dzięki czemu początek kwalifikacji Euro zagraliśmy niemal w optymalnym zestawieniu.

Miałem obawy, że grupa zdolna zagrać na wysokim poziomie jest zbyt wąska i każda niedyspozycja kogoś z pierwszej jedenastki będzie stanowić wyrwę nie do zasypania. Mecz ze Szwajcarią pokazał jednak, że wcale nie musi być tak źle. To prawda, że Piotr Zieliński nie jest jeszcze gotowy na to, by ustanawiać swoje rządy w środku pola, a Thiago Cionek popełnia kardynalne błędy jako stoper. Jestem jednak przekonany, że Nawałka w pełni zdaje sobie z tego sprawę. I ma świadomość, że w meczach towarzyskich musi poświęcać korzystne wyniki, by takim właśnie piłkarzom dawać szansę. Po to, by mogli wznieść się na wyższy poziom, albo – jeśli tego nie zdołają osiągnąć – definitywnie odejść.

Nawałka wie, że w futbolu wszystko jest ulotne, a to, co wydaje się dzisiaj piękną bajką, jutro może okazać się koszmarem. Dlatego nie osiada na laurach i po ostatnim sparingu stwierdził: – Zespół stać na jeszcze więcej.

Ważna deklaracja, z której będziemy go rozliczać.