Kopiec powinien powstać między kopcem generała, Kościuszki a kopcem Marszałka Piłsudskiego

Polemiki, postulaty, pomysły

Bardzo mądrą decyzję podjęła Rada Dzielnicy Grzegórzki, że trzeba wybudować w Krakowie kopiec Jana Pawła II - o czym niedawno informował "Dziennik Polski". Nasz Ojciec Święty w pełni zasługuje na taki kopiec, był bowiem - jak ustalili specjaliści - największym człowiekiem na świecie w XX wieku, oraz jednym z największych polskich bohaterów narodowych. To naprawdę wielki człowiek, bo przebudował historię świata nie bronią, lecz swoją bohaterską potęgą ducha, rozumu i zasadami moralno-społecznymi.
Papież Jan Paweł II był największym apostołem
w chrystianizacji świata, bo jak teologiczni badacze podali, że na początku pontyfikatu polskiego papieża było na świecie 756 milionów katolików, a pod koniec jego pontyfikatu było ich aż miliard i sto milionów. Liczba katolików za jego papiestwa wzrosła o 45 procent.
Był też Jan Paweł II wielkim polskim patriotą; już jako Karol Wojtyła będąc studentem, profesorem i kardynałem, a potem papieżem, to zawsze mówił i pisał z wielką miłością o swojej Ojczyźnie w swoich homiliach, wierszach i książkach; przytoczę choćby takie często podawane jego patriotyczne wyznanie: "Kocham mój Naród. Nigdy nie były mi obojętne jego cierpienia, ograniczenia suwerenności i opresja. Obecnie nie jest mi obojętna ta nowa próba wolności".
Genezą tego ludzkiego fenomenu naszego Wojtyły papieża były takie fakty, że od młodości był człowiekiem zdolnym, na wszystkich szczeblach edukacji: od szkoły podstawowej i gimnazjum w Wadowicach oraz podczas studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Rzymie otrzymywał najwyższe oceny za swoją wiedzę. Poza tym angażował się w twórczość literacką, naukową, w grę w teatrach jako aktor oraz w podróże zagraniczne do różnych krajów, co w sumie bogaciło jego mądrość, walory ducha, twórczą energię i wiedzę o człowieku.
Jan Paweł II miał bogaty życiorys zawodowy
bo podczas okupacji hitlerowskiej pracował fizycznie ciężko jako robotnik w kamieniołomach w dzielnicy Krakowa na Zakrzówku i w fabryce Solvay. Gdy odbył studia teologiczne w Rzymie i na UJ, to zdobywał stopnie naukowe od magistra do profesora; również zdobywał wtedy stopnie kościelne - od wikarego w wiosce Niegowić do kardynała metropolity krakowskiego. Napisał podczas tych okresów zawodowych kilka cennych książek, że wymienię choćby dwa jego naukowe arcydzieła "Osoba i czyn" oraz "Miłość i odpowiedzialność". Pisał też wtedy wiersze religijno-patriotyczne, sześć dramatów (z których zwłaszcza dwa były często podczas jego papiestwa wystawiane w teatrach i filmowane: "Brat naszego Boga" i "Przed sklepem jubilera"); był też publicystą. To, że Karol Wojtyła uprawiał twórczo kilka dziedzin artystycznych i naukowych: sztukę teatralną, poezję, filozofię, różne tematy naukowe i etyczne - to słusznie nazywa się go człowiekiem renesansu.
Dużą wiedzę teologiczną Karola Wojtyły, jego znakomitą religijną działalność, życiową mądrość i duchową charyzmę podziwiali kardynałowie na świecie, toteż dlatego w 1978 roku wybrali go na papieża. Przybrawszy papieskie imię Jan Paweł II, rozpoczął religijną rewolucję w duszach ludzkich na świecie, dzięki temu właśnie powiększył liczbę katolików o 45 procent; odbył 105 pielgrzymek do 132 krajów i po apostolsku chrystianizował narody; rozbudował też duchowo i społecznie zniewolone sowietyzmem kraje Europy Środkowo-Wschodniej, toteż dzięki naszemu Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II odzyskały one niepodległość i zlikwidowały komunistyczny totalitaryzm.
Gdy Jan Paweł II przybył z pierwszą pielgrzymką
do Polski w 1979 r., to wypowiedział wtedy pamiętne słowa: "Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi". Duch Boży spełnił prośbę polskiego papieża i przywrócił Polsce niepodległość - za co jesteśmy bardzo wdzięczni naszemu wielkiemu Rodakowi. Także we wszystkich homiliach wygłaszanych do odwiedzających narodów propagował tak mądre i charyzmatyczne idee chrześcijańskie, dlatego na jego msze przychodziły miliony ludzi.
Jan Paweł II dobrze znał tragedie zafundowane Polakom przez sąsiadujące państwa, toteż często apelował do narodów o zachowanie pokoju na świecie, zwłaszcza gdy wybuchały różne konflikty między państwami; potępiał totalitaryzmy - nazizm i komunizm, różne terrorystyczne zabójstwa; głosił, że "życie jest świętym darem", toteż nie wolno go zbrodniczo niszczyć.
Starał się też nasz papież wychować nowe pokolenie chrześcijańskie o wysokiej humanistycznej moralności, dlatego organizował Światowe Dni Młodzieży, by właśnie młodzież odrodzona stała się fundamentem zdrowego przyszłego pokolenia na świecie.
Nasz Kochany Ojciec Święty Jan Paweł II zaczął też jednoczyć różne religie na świecie, by nie było konfliktów między nimi. W tym celu zwołał te religie do Asyżu, gdzie ustalono zasady ich jednoczenia, stał się więc apostołem religijnej jedności.
Podczas swojego pontyfikatu
Jan Paweł II był człowiekiem o niezwykłej energii twórczej
bo oprócz odbytych pielgrzymek aż do 132 krajów i wygłoszonych wtedy tysięcy przygotowanych homilii i przemówień, zwłaszcza podczas audiencji na placu św. Piotra, to jeszcze kanonizował 478 świętych, beatyfikował 1318 błogosławionych, mianował 232 kardynałów; opracował po kilkanaście encyklik, adhortacji i konstytucji apostolskich oraz 45 listów apostolskich. Ale przede wszystkim napisał aż 6 książek; z nich największy sukces zdobyła książka "Przekroczyć próg nadziei", która osiągnęła rekord wydawniczy na świecie, bo wydano ją aż w 20 milionach egzemplarzy w kilkunastu językach. Uznanie zdobyły też jego dalsze religijne dzieła: "Dar i tajemnica", "Pamięć i tożsamość", "Wstańcie, chodźmy", "Jutrznia" oraz tom poezji "Tryptyk rzymski".
Ogólnie specjaliści słusznie papiestwo Jana Pawła II nazwali pontyfikatem wielkim. Pojawiły się nawet książki ze znamiennym tytułem "Jan Paweł II Wielki".
Za te wielkie osiągnięcia religijne i społeczne na świecie naszego papieża, za jego działalność, dla dobra Polski, bo dzięki niemu odzyskaliśmy niepodległość oraz za umiłowanie Krakowa i wieloletnią tu jego działalność jako metropolity - słusznie Rada Dzielnicy Grzegórzki podjęła apel, że trzeba usypać na cześć Jana Pawła II kopiec na terenie Krakowa. Ten apel Grzegórzeckiej Rady powinien zaakceptować cały Kraków i cała Polska, i zorganizować budowę tego kopca w 30. rocznicę wyboru naszego metropolity na stolicę Piotrową. Ten kopiec powinien powstać między kopcem wielkiego naszego generała Tadeusza Kościuszki a kopcem marszałka Józefa Piłsudskiego, ojca naszej niepodległości po zaborach - czyli w zachodniej części Wzgórza św. Bronisławy. Jan Paweł II był znowu ojcem naszej niepodległości pod koniec PRL-u. Oby jak najszybciej powstał komitet budowy tego kopca.
dr hab. Jan Majda, emeryt UJ