Kościółek Św. Trójcy na tarnowskiej Terlikówce

Z teki Andrzeja B. Krupińskiego

Pomimo iż powstał pod koniec epoki renesansu, utrzymany jest w późnogotyckiej jeszcze tradycji budownictwa sakralnego. Zbudowany w całości z modrzewiowych płazów ma zrębową konstrukcję pobitych gontami ścian i wysokie, także pobite gontami dachy, a składa się z zamkniętego trójbocznie prezbiterium ze znajdującą się przy północnej ścianie niewielką zakrystią, szerszej od niej nawy oraz wzniesionej w połowie XIX w. wieży, którą wieńczy pseudoizbica nakryta pseudobarokowym hełmem o gontowym pobiciu.
Najcenniejszym elementem wyposażenia jego nakrytego płaskimi stropami wnętrza jest znajdujący się w prezbiterium wczesnobarokowy ołtarz główny z 1 poł. XVII w. Jawi się on jako okazała struktura architektoniczna o bogatej dekoracji snycerskiej, wielobarwnej polichromii i sutych złoceniach. W środkowym jego polu znajduje się malowany na desce obraz Św. Trójcy w ikonograficznym typie "Tronu Łaski", w którym Bóg Ojciec ma u ręki aż sześć palców, symbolizujących sześć dni tworzenia świata. Oprócz tego są tu też dwa ołtarzyki boczne z końca XVI w.: jeden z obrazem Ukrzyżowania, klęczącą parą fundatorów i datą 1595, drugi zaś z obrazem Koronacji NMP przez Św. Trójcę. Ponadto na ścianie północnej nawy wisi dużych rozmiarów obraz przedstawiający dróżki kalwaryjskie z kaplicami, klasztorem bernardynów, pałacem w Kalwarii Zebrzydowskiej i zamkiem w Lanckoronie.
(ABK)