Kraków. Pożar w Teatrze Bagatela w 1928 roku. To był najtragiczniejszy moment w historii tego miejsca [archiwalne zdjęcia]

FLESZ - "To co dał nam świat". Wspomnienie Krzysztofa Krawczyka

Wielkanoc 1928 roku była dla Teatru Bagatela tragiczna. W noc Wielkiego Piątku z 6 na 7 kwietnia 1928 roku budynek spłonął doszczętnie – zostały tylko mury. Pożar najprawdopodobniej wybuchł w magazynie mebli pod sceną. Jakby na ironię zachował się ułożony z elektrycznych żarówek napis: Przedpiekle – reklamujący film

11 kwietnia 1928 roku „Kurier Ilustrowany Codzienny” donosił: „Z wewnętrznego wspaniałego i gustownego urządzenia zostały tylko gruzy i zgliszcza. Z dawnego przepychu i świetności tego teatru zostały tylko osmalone dymem nagie mury, ziejące straszliwą grozą rozszalałego żywiołu. Pożar „Bagateli” był jednym z największych w Krakowie w ostatnich czasach, a rozmiarami swemi żywo przywodzi na pamięć pożar sali posiedzeń Rady miasta i magazynów kolejowych na dworcu kolejowym”.

Niecałą dekadę wcześniej, 25 października 1919 roku, uroczyście otwarto teatr przy ulicy Karmelickiej. Gmach porównywany był do paryskich budynków teatralnych, wnętrza Bagateli zaś zestawiano z wzorami w Casino de Paris i Folies Bergère. Zachwycające, secesyjne wnętra utrzymane w odcieniach złota i szkarłatu, barwne witraże, lampy w jedwabnych abażurach, wspaniałe meble, wykwintne zwierciadła – takie wnętrza dla Bagateli zaprojektował krakowski malarz Henryk Uziembło.

O Teatrze Bagatela mówiono wówczas, że „zbudowanego w amerykańskim tempie i wykończonego z paryskim szykiem teatru nie powstydziłaby się żadna z europejskich stolic”.

Widownia mieściła 800 widzów. „Gorzej było ze sceną – głęboką tylko na 8 i wysoką na 7 metrów, a także z garderobami, których było za mało, a te, które wybudowano, były wyjątkowo ciasne. Nie było również magazynu i dekoracje umieszczano pod sceną” – czytamy o historii na stronie Teatru Bagatela.

To właśnie magazyn pod sceną był miejscem, w którym najprawdopodobniej wybuchł pożar.

Odbudowę teatru przeprowadzono wg projektu Stanisława Filipkowicza i Tadeusza Tombińskiego – w nowym projekcie fasada budynku pozbawiona została wszelkich ozdób, a wnętrza miały być utrzymane w jednolitym kolorze. W 1930 roku w Bagateli wyświetlano filmy, także dźwiękowe. Osiem lat później kino-rewia Bagatela zmieniła nazwę na Scala, która była ponoć najelegantszym kinem Krakowa.