Kraków. "Serena - traktat o samogłoskach" w KTO. To spektakl o współczesnej mitologii syreny

FLESZ - Wyższe mandaty działają. Kierowcy jeżdżą wolniej

Inspiracją dla spektaklu "Serena – traktat o samogłoskach" stała się baśń H.C. Andersena „Mała syrenka”. Ponownego odczytania tekstu z 1837 roku oraz stworzenia scenariusza instalacji teatralnej podjęła się scenografka Joanna Braun.

Współczesna Syrena, jak syreny antyczne, "Mała Syrenka" Andersena i wszelkie inne syreny i syrenki to kobiety zdeterminowane, gorąco pragnące, gotowe na wszystko, by spełniać, realizować swoje marzenia. Tak było zawsze i dziś też bywa. Czasami się spełnia, częściej nie. To przypadek naszej Sereny i innych hybrydycznych kobiet niewpisujących się w egzystencjalny system kar i nagród - mówi Joanna Braun.

I tak jak w baśni uczucie Syrenki nigdy nie zostaje wypowiedziane, tak i spektakl rezygnuje ze słów na rzecz gestów oraz dźwięków. W ten sposób przedstawienie Joanny Braun i Katarzyny Anny Małachowskiej wpisuje się w nurt teatru pozawerbalnego opartego w przeważającej części na formach ruchowych i wokalnych.

Dla mnie jako autora teatru pozawerbalnego, posługującego się nie słowem, a obrazem i ciałem ludzkim, instalacja teatralna „Serena – traktat o samogłoskach” jest bardzo bliska, ponieważ dokładnie wpisuje się w szczególnie interesujący mnie nurt teatru ruchu – przyznaje Jerzy Zoń, dyrektor Teatru KTO. - Spektakl ten jest autorskim dziełem Joanny Braun, która nosiła go w sercu dobre kilka lat, jeśli nie kilkanaście. Koncepcja "Sereny" bardzo długo dojrzewała, w końcu jednak Joanna powiedziała, że jest gotowa do pracy. Przedstawienie traktuje o mitologii syreny, przetworzonej, współczesnej - dodaje.

Scenariusz instalacji teatralnej "Serena - traktat o samogłoskach" zaczęłam pisać 6 lat temu od monologu Sereny, który obecnie kończy cały tekst. Wtedy był wyrazem przeżywanej traumy - dziś zamyka to, co wtedy wydawało mi się nieprzekazywalne - wyjaśnia autorka scenariusza.

Nieprzypadkowy jest pełny tytuł instalacji - „Serena – traktat o samogłoskach”. Twórczynie spektaklu podkreślają, że wspomniane samogłoski stanowią integralną część historii. Autorka zamyka w nich wszystkie uczucia towarzyszące bohaterom, co sprawia, że nie są one tylko pojęciem lingwistycznym, a żywym nośnikiem służącym wyrażaniu emocji. Dla opowieści wystawianej na scenie kluczowym wątkiem stał się baśniowy motyw niespełnienia. Jak dodaje Joanna Braun, nieistotny przy tej decyzji okazał się z kolei andersenowski temat wiedźmy i postawionych przez nią warunków, jako zapłaty za ziszczenie marzeń syrenki.

To opowieść o przekraczaniu granic własnej egzystencji. Tutaj miłość nieustannie przeplata się z poczuciem pustki. Bohaterowie postawieni są w sytuacjach granicznych, w których nie istnieją jednoznaczne wybory. Tytułowa Serena (pół-kobieta, pół-ryba) postanawia totalnie zdekonstruować swój świat. Przekracza wszelkie granice istnienia. Znając konsekwencje, zarówno ona jak i Książę, decydują się oddać ostatecznej miłości. Spektakl jest swego rodzaju walką między życiem, a śmiercią, żonglerką bytem i niebytem, elegią o niespełnieniu - zapowiada Teatr KTO.

Pokazy odbędą się 25 i 26 lutego w Teatrze KTO przy ul. Zamoyskiego 50 w Krakowie.

Obsada:
Grażyna Srebrny-Rosa (Serena)
Bartek Cieniawa / Jacek Tyszkiewicz (Książę)
Marta Zoń (Śmierć – Narzeczona)
Szymon Pater (Tryton)
Aleksandra Sroka (Syrena)
Aurora Lipartowska (Syrena 2)
Paulina Dziuba (Syrena 3)
Magdalena Pietnoczka (Maska 1)
Mieszko Syc (Maska 2)
Elena Khutsidze (Maska 3)
Michał Orzyłowski (Maska 4)
Magda Dymsza / Wiktoria Łuczak (Maska 5)
Tomasz Łukawski (Maska 6)

Czas trwania spektaklu: do 60 min