Kraków to coraz wygodniejsze miasto

– Rok 2014 to był dobry rok dla Krakowa i krakowian?

– Moim zdaniem – tak. Był to rok wyborczy, a w związku z tym zakończono budowę i otwarto Centrum Kongresowe oraz halę Kraków Arena. Dzięki referendum, które odbyło się w zeszłym roku, szczęśliwie unikniemy olimpiady zimowej, a więc dużego zamieszania w mieście.

Kraków robi się coraz bardziej droż­ny komunikacyjnie, wygodniejszy, np. mamy już wiele tramwajów niskopodłogowych, znikają gwałtowne przejścia między chodnikami a jezdnią, więc można spokojnie przejechać wózkiem.

Ten rok był też dobry dla miasta trochę przypadkowo: zima była lekka, bez śniegu, dlatego nie powstało wiele dziur w drogach.

– Jak ocenia Pan zaangażowanie samych krakowian w poprawianie miasta?

– Kapitalnie mobilizował ludzi budżet obywatelski, zgłoszono wiele świetnych pomysłów i inicjatyw. Pojawiły się też społeczne ruchy obronne, na przykład ten, który toczył walkę o zielony Zakrzówek, choć nie do końca wygraną.

– A jaki to był rok pod względem wydarzeń kulturalnych?

– Mieliśmy fantastyczne wystawy. W Międzynarodowym Centrum Kultury, które bardzo cenię, można było zobaczyć dzieła czeskich symbolistów, potem „Mit Galicji”, a w Muzeum Narodowym – wystawę poświęconą Stanleyowi Kubri­ckowi i prace Boznańskiej.

W ładnie ostatnio odremontowanym Pałacu Sztuki były prezentowane prace Ho­rowitza, jak też wystawa z okazji jubileuszu 65-lecia twórczości naszego wybitnego architekta Witolda Cęckiewicza.

Zeszły rok przyniósł nam też otwarcie (choć i szybkie zamknięcie) Cri­coteki – nowej siedziby muzeum Kantora. Ten budynek to naprawdę wielka rzecz.

– Kraków jest miastem nauki. Mieliśmy duże, warte zauważenia imprezy naukowe?

– Tak, to przede wszystkim TEDx – prestiżowa impreza z wykładami ze światowej półki. Drugie ważne przedsięwzięcie naukowe w Krakowie to CreativeMornings, z dyskusjami o kreatywności. Z bliskich sobie wymieniłbym też kolejną edycję międzynarodowego Tygodnia Mózgu, którego wydarzenia przyciągały tłumy.

– Jest Pan zapalonym popularyzatorem nauki. Kogo pochwaliłby Pan za tego rodzaju działania?

– Trzeba zwrócić uwagę na sieć uniwersytetów trzeciego wieku w Krakowie. Wymieniłbym tu także Akademię Pełni Życia. Jej początki to organizowane przez Barbarę Kasz­kur-Niechwiej kursy komputerowe dla seniorek, dalej ta działalność, w tym edukacyjna, bardzo się rozwinęła. Zainteresowanie seniorami, walka z ich wykluczeniem to duże osiągnięcie Krakowa.

– Kto szczególnie wpływał na Kraków w minionym roku?

– Za całą politykę odpowiada oczywiście prezydent. Kraków – moim zdaniem – staje się coraz lepiej funkcjonującą maszyną. Uważam więc, że nie tylko trzeba prezydenta bić za złe, ale też chwalić za to, co dobre.

Miasto zmienia się też dzięki architektom.

W 2014 r. Kraków zyskał przede wszystkim dzieło Krzysztofa Ingardena, Centrum Kongresowe, kolejne po fantastycznym Małopolskim Ogrodzie Sztuki. Za doskonałe wystawy odpowiadają organizujące je instytucje, ich dyrektorzy, m.in. Zofia Gołubiew kierująca Muzeum Narodowym i Zbigniew Witek, prezes Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych (Pałac Sztuki). Swe piętno na Krakowie odcisnęły też ruchy społeczne, trzeba by więc wymienić ich liderów, a wśród nich m.in. walczącą o Za­krzó­wek Cecylię Malik, inicjatorkę akcji Modraszek Kolektyw.

– Czego chciałby Pan dla Krakowa w tym roku i najbliższych?

– Kraków ciągle czeka na dokończenie obwodnicy miasta, a dzięki temu – ograniczenie ruchu na Alejach Trzech Wieszczów, wyrzucenie z nich ciężarówek. Zagrożeniem, z którym trzeba walczyć, jest wdzieranie się deweloperów z zabudową we wszystkie wolne miejsca. A jednym z wyzwań są galerie handlowe.

Może to nie najszlachetniejsze, ale ludzie przychodzą tam dla spędzenia czasu. Dlatego powinno się zrobić coś, żeby pełniły też funkcję kulturotwórczą.