Krakowscy dominikanie mają rodzinę w Iraku. Jak każdy chrześcijanin

- Módlcie się za nas. I módlcie się za tych ludzi, których spotkamy, którym będziemy głosić Ewangelię. Módlcie się za całą naszą małą misję - mówili przed wylotem z Krakowa bracia Rafał Wawrzyńczyk, Gaweł Włodarczyk i Mateusz Grzelczak, młodzi dominikanie z Krakowa.

Irbil to jedno z największych miast w Iraku, zamieszkuje je 1,5 mln ludzi, przeważnie Kurdów. Ale osiadło w nim, w specjalnych obozach, także 120 tysięcy chrześcijan, którzy uciekli przez ISIS. Nierzadko są to rodziny wielodzietne.

Wśród uciekinierów znalazły się też dominikanki ze Zgromadzenia św. Katarzyny ze Sieny, które do niedawna miały klasztor w opanowanym przez islamistów Mosulu. W obozach dla uchodźców zaangażowały się w pomoc cywilnym uchodźcom, szczególnie dzieciom i młodzieży. Zakonnice prowadzą tam szkołę, przedszkole, sierociniec, pracują też jako pielęgniarki w szpitalu.

Przez ostatni rok, odpowiadając na apel papieża Franciszka o zaangażowanie się w pomoc dla chrześcijańskich wygnańców przebywających w irackim Kurdystanie, dominikanie organizowali kwesty w swoich kościołach w całej Polsce. Odbywały się one pod hasłem... „Mamy rodzinę w Iraku”. Na co zostaną przeznaczone pieniądze? Po pierwsze - na programy edukacyjne dla dzieci. Po drugie - na codzienne utrzymanie chrześcijan w obozach. A gdy wreszcie uda się im wrócić w rodzinne strony, na co bardzo liczą - pieniądze pójdą też na odbudowę ich domów.

Krakowscy dominikanie pojechali do Irbilu na cały sierpień. Przebieg misji relacjonować będą na bieżąco na profilu „Mamy rodzinę w Iraku” na Facebooku.