Krakowski ogród zoologiczny sprowadził cztery renifery [ZDJĘCIA]

- Już można je oglądać. Serdecznie zapraszamy. Renifery zamieszkały na wybiegu, na którym wcześniej przebywały kucyki, tuż obok wybiegu owiec arui - wyjaśnia Teresa Grega, wicedyrektor krakowskiego ogrodu. Nowe zwierzęta sprowadzono z ogrodu zoologicznego w Brnie w Czechach.

Choć żaden z reniferów nie ma czerwonego nosa jak bajowy Rudolf, warto jednak wprowadzić się w świąteczny nastrój, podziwiając zwierzęta z zaprzęgu Świętego Mikołaja.

Renifery w naturze zamieszkują północne tereny Europy i Azji. Na co dzień żyją w ostrym i trudnym klimacie, przez co wykształciły szereg cech charakterystycznych i odmiennych niż inne zwierzęta jeleniowate.

Mają na przykład bardzo gęste owłosienie. U samców często widzimy długą grzywę na szyi. Wyjątkowo gęsta sierść chroni te zwierzeta przed mrozem. Wiosną renifery linieją, na chwilę pozostając w „sukni letniej” o ciemnym kolorze, aby wkrótce zacząć nakładać z powrotem zimowe, biało-szare futro.

Pysk renifera również jest owłosiony, co zapewnia ochronę przed zimnem podczas żerowania w śniegu. Nogi kończą się mocnymi, szeroko rozstawionymi racicami, co ułatwia poruszanie się po śniegu zimą i bagnistym terenie podczas wiosenno-letnich roztopów.

Co ciekawe, zarówno samce, jak i samice reniferów posiadają poroże. A to jedyny taki przykład u jeleniowatych. U samca poroże służy do walki o samice podczas jesiennej rui (przypadającej na okres od września do listopada), po czym zostaje zrzucone. Samice, choć obdarzone są mniejszym porożem, zrzucają je dopiero późną wiosną (maj), po urodzeniu potomstwa. Poroże służy samicy do ochrony małego cielaczka w pierwszym okresie życia.

Renifery są roślinożerne. Żywią się tym, co oferuje tundra: trawami, bylinami i porostami (wśród których przysmakiem jest chrobotek reniferowy). Zimą potrafią wykopać pożywienie spod grubej warstwy śniegu. Szukają wtedy m.in. zmarzniętych jagód, pączków krzewów, pędów i nasion roślin. Potrafią doskonale trawić nawet zamarznięty pokarm. Renifery żyją w naturze do 20 lat.

Wśród ludów, które zamieszkują tereny naturalnego występowania reniferów, zwierzęta te pełnią kluczową rolę gospodarczą. Jest to szczególnie widoczne wśród społeczeństw tradycyjnych, nieobjętych wysokim stopniem rozwoju cywilizacyjnego. Renifery służą jako zwierzęta juczne, wierzchowe i pociągowe. Dostarczają mleka, mięsa, skór i kości.

W europejskich ogrodach zoologicznych renifery dość szybko się aklimatyzują. Ponieważ trudno im zapewnić przysmaki z tundry, w ogrodach karmi się je specjalnymi granulatami. Dokarmianie reniferów przez gości zoo jest fatalnym pomysłem. Od niewłaściwego jedzenia mogą się poważnie rozchorować.

Ich dostosowanie do ciepłego klimatu przejawia się między innymi pojawieniem się w stadzie cielaczków. Z powodzeniem gatunek ten rozmnaża się we Wrocławiu.

(w materiale wykorzystałam informacje gospodarstwa hodującego renifery w Czelinie)