WIDEO: Krótki wywiad
Krogulec szorował brzuchem po ziemi. Zgrabnie lawirował pomiędzy rosnącymi obok siebie drzewami. Potem wpadł na szczyt pagórka. Zmieścił się w dwumetrowej przesiece pomiędzy gęstymi krzewami. Drogę blokowało ogrodzenie z budowlanej siatki o dużych oczkach, ale i tak zbyt małych by zmieścił się w otworze. Kraksa była więcej niż pewna. Tym bardziej, iż siatka tkwiła w głębokim cieniu.
Popędziłem na miejsce by ratować pokiereszowanego drapieżnika. Niepotrzebnie. Perfekcyjnie pokonał tor przeszkód.
Mój podziw dla krogulca nieco zmalał, gdy spojrzałem na ziemię. Zarośnięty grzbiet wzgórza kryły pióra. Stosiki szarobrązowych piórek mazurków i sikorek ubogich, żółte sterówki bogatek, migoczące błękitem resztki modraszek.
Na moje oko przynajmniej osiem ptaków musiało dokonać żywota w zacisznym kąciku. Krogulec doskonale znał topografię terenu, gdyż wiele razy wykorzystywał to samo miejsce na skubalnię. Cichy kącik, gdzie w spokoju obdziera upolowane wcześniej ofiary z piórek, by dobrać się do w miarę czystej tuszki.
Owego krogulca regularnie widuję obok mojego karmnika. Regularnie porywa zajęte sobą ptaszki, które przy posiłku nie zachowują ostrożności. Taki los. Ja dokarmiam drobne ptaki, które zjada drapieżca. Prosty łańcuch pokarmowy. Nie mam do niego pretensji. Wręcz przeciwnie. Podziwiam za mistrzowskie umiejętności lotnicze, refleks i znakomitą pamięć. Praktyka czyni mistrza.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
