Kruki. Najbardziej inteligentne ptaki. Potrafią uczyć się od siebie, rozwiązywać złożone problemy i używać narzędzi

Błękitne niebo. Ani odrobiny wiatru! I rozradowane kruki nad głową. O wiosennych zalotach w powietrzu praktykowanych przez kruki wiedziałem. Jesienne wygibasy i akrobacje były dla nie czymś nowym. Dwa ptaki koziołkowały, pikowały w dół, zataczały koła. I radośnie krakały. Im też udzielił się radosny nastrój.

Radowanie się, to kolejna umiejętność ptaków uważanych za najbardziej inteligentne. Potrafią uczyć się od siebie, rozwiązywać złożone problemy i używać narzędzi. W tej ostatniej dyscyplinie byłyby lepsze od szympansów, ale cóż, dziób i para łap przegrywają z chwytnymi kończynami małpy. Oto garść dowodów.

Pewien kruk z kawałeczka drutu wykonał zgrabny haczyk, którym zręcznie wyciągnął niedostępny przysmak, a obserwujący go koledzy w mgnieniu oka przyzwoli sobie nową umiejętność. Przycinają dziobem patyczki na potrzebny wymiar. Po co? Oczywiście w celu zdobycia jedzenia.

Potrafią wrzucać do pojemnika z wodą kamyczki tak długo, aż rosnący poziom płynu powoli wyłowić smakowity kąsek. Archimedes, odkrywca siły wyporu byłby z nich dumny. Pewnie ktoś powie, że sztucznie stworzone przez człowieka laboratoryjne warunki wymuszają inteligentne zachowania. Do tego głód, który jest najlepszym treserem.

Na wolności radzą sobie równie dobrze. Myśliwi i rybacy doskonale wiedzą, iż do upolowanej przez nich zdobyczy kruki przylecą dopiero wtedy, gdy będą pewne, iż ludzie opuścili okolicę. Potem w spokoju rozszarpią kruszejące tuszki dziczyzny czy porwą rybę z sieci. I jak tu ich nie lubić?