Kult staroci

"W wielu polskich rodzinach jeżdżenie polonezem to już tradycja, przekazywana z pokolenia na pokolenie. W solidnym, mocnym polonezie podróżuje się wygodnie i bezpiecznie. Założyłeś rodzinę? Pójdź w ślady ojca i kup poloneza. To wybór godny prawdziwego mężczyzny, głowy rodziny". Tej treści - przyznajmy, dość kuriozalne - ogłoszenia, ukazały się ostatnio w polskiej prasie.
Tę podstawową wadę poloneza Daewoo chce dziś najwyraźniej przedstawić jako jego zaletę. Apeluje do przywiązania do tradycji wśród klientów, przywiązania, które prawdziwemu smakoszowi kawy każe mielić ją mozolnie w ręcznym młynku sprzed półwiecza, odrzucając wszelkie nowinki. Być może wkrótce na rynku ukaże się specjalna, ekskluzywna wersja poloneza z nadwoziem pokrytym patyną, lecz wcale nie oznacza to, że stanie się on pojazdem dla konserwatywnego brytyjskiego dżentelmena czy obiektem pożądania motoryzacyjnych hobbystów.
Niemodna sylwetka, przestarzałe rozwiązania techniczne i kilkudziesięcioletnia historia produkcji samochodu nie wystarczą bowiem, aby stał się on pojazdem "kultowym". W Europie są takie dwa: volkswagen "garbus" i, w mniejszym stopniu, citroen "kaczka". Oba modele mają jednak to, czego brakuje polonezowi - duszę. Aurę, która przydaje właścicielom owych wehikułów swoistego prestiżu. "Garbus" i "kaczka". Im starsze, im wierniejsze pierwowzorom, tym cenniejsze. Nieważne, że są niewygodne, nieekonomiczne, nie spełniają obecnych standardów bezpieczeństwa. Prawdziwy amator za nic nie przesiądzie się na współczesne, nafaszerowane elektroniką cacka.
"Pójdź w ślady pradziadka, dziadka i ojca i kup poloneza". Jeżeli za 50 lat pojawią się reklamy z takim sloganem, to nie będzie to bynajmniej dla polsko-koreańskiego przemysłu motoryzacyjnego żaden powód do chluby... (RYM)