Latający koszmar. Gryzą, kłują, dokuczają

FLESZ - Mamy coraz gorszą glebę

Marmurkowe skrzydełka i pięknie błyszczące oczy. Na żywym okazie widać opalizująco niebiesko zieloną barwą wstęgi. Reszta to już latający koszmar.

Teraz uporządkuje nazewnictwo. Ów zwyczajny ślepak zwany jest fachowo jusznicą deszczową. Z bąkami nie ma nic wspólnego.

Centymetrowy insekt potrafi dobrać się do skóry, a wypoczynek na łonie natury zamienić w koszmar. Samice potrzebują krwi do produkcji jaj, zaś człowiek jest zdecydowanie lepszym celem niż krowa czy inny owłosiony ssak. I jak biedny owad ma się oprzeć pokusie? Chwila nieuwagi a swędzące bąble pokryją skórę.

Technika kąsania jest podobna do metod stosowanych przez innych krwiopijców. Skryte podejście ofiary. Delikatne nacięcie skóry narządami gryzącymi. Wstrzyknięcie śliny blokującej krzepniecie krwi i … wreszcie obiad!

Na szczęście nie przenoszą chorób i nieprzyjemne odczucia to jedyne straty. Byle tylko nie drapać ukąszonego miejsca. Larwy jusznicy prowadzą spokojne życie zjadaczy martwych resztek na dnie każdego strumienia czy stawu. Także w wilgotnej ziemi. Zaś w poszukiwaniu ofiar przemieszczają się na duże odległości.

Tuż przed burzą stają się wrednie namolnie i ciężko uniknąć ugryzienia. Jeśli na dodatek jesteście blisko wody a pobliżu spacerują krowy czy konie, to radzę czym prędzej brać nogi za pas. Jusznice są wyjątkowo uparte i trzeba mieć oczy dookoła głowy by ocalić skórę.

Na szczęście nie atakują po zachodzie słońca. Wówczas nadlatują komary…