Łazienka może być sucha i przytulna

Charakterystyczne dla łazienek wilgoć i ciepło tworzą idealne warunki do rozwoju pleśni i grzybów, które w szybkim tempie potrafią rozprzestrzenić się w całym domu. Są one nieestetyczne i szpecą nawet najatrakcyjniej urządzoną łazienkę, a ich występowaniu towarzyszy często nieprzyjemny zapach zgnilizny.

Zagrożenie dla zdrowia
Przede wszystkim jednak stanowią zagrożenie dla zdrowia domowników i są wyraźnym sygnałem, że już niedługo nasza łazienka będzie wymagała gruntownego i kosztownego remontu. Podpowiadamy, jak tego uniknąć. Warto zdać sobie sprawę, że powierzchnie wyłożone płytkami wbrew pozorom nie są wodoszczelne. O ile okładzina ceramiczna sama w sobie zachowuje szczelność, o tyle woda może przeniknąć do warstw pod płytkami poprzez spoiny i tym samym doprowadzić do zawilgocenia całej łazienki.

W konsekwencji następuje wymywanie spoiwa ze szczelin fugowych, niszczenie betonu, a ostatecznie degradacja całego podłoża. W przypadku, gdy podłoże wykonane jest z masy gipsowej, bloczków lub płyt gipsowo-kartonowych, powstałe szkody mogą być drastyczne i nieodwracalne. Z powyższych względów, w wilgotnych i mokrych strefach budynku, wymagane jest wykonanie izolacji przeciwwilgociowej.

Najczęściej spotykane izolacje przeciwwodne to uszczelnienia wstęgowe i wykonane z mas bitumicznych. Są one jednak niepraktyczne i nieekonomiczne, ponieważ muszą zostać osłonięte warstwą ochronną z muru, betonu lub jastrychu, która i tak nieustannie podlega działaniu wilgoci, ponieważ uszczelnienie znajduje się pod nią. Zdecydowanie bardziej efektywnym rozwiązaniem jest uszczelnienie zespolone. Wyjaśniamy krok po kroku, jak je prawidłowo wykonać.

Krok pierwszy: gruntowanie podłoża
Przed nałożeniem uszczelnienia zespolonego należy zadbać o odpowiednie przygotowanie podłoża. Musi być ono czyste, suche, nośne, nie odkształcające się i pozbawione pęknięć oraz substancji zmniejszających przyczepność, takich jak kurz, olej, wosk, środki antyadhezyjne, wykwity, warstwy spiekane czy pozostałości lakierów i farb. Powierzchnie o silnej lub zróżnicowanej chłonności należy wcześniej zagruntować, co zlikwiduje pylenie, zredukuje lub zniweluje zróżnicowaną chłonność podłoża oraz wzmocni jego powierzchnię.

Do tego celu najlepiej użyć środków gruntujących, koncentratów gruntujących do podłoży chłonnych, takich jak jastrychy cementowe i anhydrytowe, płyty gipsowo-kartonowe i gipsowo-włóknowe oraz tynki cementowo-wapienne i gipsowe. W większości przypadków preparat należy stosować w rozcieńczeniu z wodą w proporcji maksymalnie 1:1.

W przypadku podłoży wiązanych gipsem lub anhydrytem, koncentrat nanosi się w postaci gotowej. Grunt głęboko penetrujący przeznaczony jest z kolei do podłoży o dużej i zróżnicowanej chłonności, takich jak beton chłonny i porowaty, tynk cementowy i cementowo-wapienny, spoiwo tynkarskie i murarskie, mur czy jastrychy cementowe. Dzięki wysokiej zdolność penetracji, nakładany w postaci nierozcieńczonej, poprawi przyczepność kontaktową do podłoża uszczelnień i zapraw klejowych, także na podłogach ogrzewanych. Oba preparaty mogą być stosowane zarówno na ścianach, jak i podłogach i nanosi się je na podłoże za pomocą pędzla, wałka malarskiego lub ławkowca.

Krok drugi: uszczelnienie połączeń
Po całkowitym wyschnięciu preparatu gruntującego można przystąpić do wykonania pierwszej warstwy izolacji. Do tego celu należy użyć elastycznego uszczelnienia. Uszczelniająca masa przeciwwilgociowa jest szybkoschnącym i gotowym do użycia preparatem z płynnego tworzywa sztucznego, przeznaczonym do stosowania w pomieszczeniach mokrych i wilgotnych, takich jak łazienki, natryski, toalety, pralnie czy inne pomieszczenia sanitarne.

Zaprawa uszczelniająca elastyczna jednoskładnikowa pozwala ponadto na wykonywanie uszczelnienia zespolonego nawet na powierzchniach o wysokim obciążeniu wodą, w tym saun, brodzików i basenów kąpielowych.