LEKSYKON PIŁKARZY SĄDECKICH

(odc. 13)

BOREK WIESŁAW - ur. 25 lutego 1965 r. w Nowym Sączu. Boczny pomocnik, napastnik. Boiskowy przydomek: brak. Młodszy brat Andrzeja. Wychowanek Sandecji, w której występował w drużynach trampkarzy, juniorów oraz w rezerwie seniorów. Następnie piłkarz m.in. Dunajca Nowy Sącz, Zawady, ponownie Dunajca i Nawoja. Boiskowe występy kontynuuje w KPT Nawojowa, nie stroniąc od udziału w rozgrywkach oldbojów.

BORKOWSKI KRZYSZTOF - ur. 25 kwietnia 1962 r. Boczny obrońca. Boiskowy przydomek: brak. Członek ekipy juniorów Sandecji, która w roku 1978 wywalczyła czwarte miejsce w mistrzostwach Polski. Za kadencji trenera Wacława Stawarza rozegrał kilkanaście spotkań w pierwszej drużynie seniorów. Występował jednak głównie d drużynie rezerwowej, choć talentu, elegancji w grze i niezłego wyszkolenia technicznego nie sposób mu było odmówić. Dość wcześnie zakończył swa przygodę z futbolem, poświęcając się karierze zawodowej.

BORKOWSKI STANISŁAW - ur. 13 października 1956 r. w Nowym Sączu, zm. 1998 r. Skrajny obrońca. Boiskowy przydomek: brak. Żelazny lewy obrońca w drużynie juniorów Sandecji trenera Ryszarda Aleksandra. Niezwykle ciężki do przejścia, przy tym szalenie ambitny. Kiedy po ukończeniu wieku juniora nie potrafił wywalczyć stałego miejsca w jedenastce seniorów Sandecji, zniechęcony szybko zakończył swe występy na boisku. Imał się różnych zajęć, pracując m.in. w ZNTK. Zapadł na poważną chorobę, która doprowadziła go do przedwczesnej śmierci.

BORUCKI BOLESŁAW - ur. 21 listopada 1950 r. w Nowym Sączu. Napastnik. Boiskowy przydomek: Bolo. Wychowanek Sandecji, w której grywał w latach 70. Najczęściej występował w zespole rezerw, choć zaliczył również kilka występów w pierwszej drużynie. Jego podstawową zaletą było dobre wyszkolenie techniczne, nieknwencjonalna kiwka, na którą nabierał wielu rywali. Czasem nadużywał jednak dryblingu. Często popadał w konflikty z sędziami, a to z uwagi na swój niewyparzony język. Powodowany względami zawodowymi (praca na polsko-słowackim przejściu granicznym) przeniósł się do Piwnicznej, gdzie był gwiazdą i trenerem tamtejszego Ogniwa. W klubie tym zakończył swą piłkarską karierę.

BROTOJ MAREK - ur. 10 marca 1965 r. w Paczkowie. Pomocnik, w razie potrzeby - napastnik. Boiskowy przydomek: brak. Wychowanek Sandecji, w której przechodził wszystkie etapy futbolowej edukacji: od trampkarza, poprzez wiek juniora, aż do drużyny seniorów. Szczególnie korzystnie prezentował się jako junior. Niebywale waleczny, ambitny, nie było dlań straconych piłek. Przy tym skuteczny. Fachowcy wróżyli mu dużą karierę. Niestety, coś sprawiło, że zatrzymał się w sportowym rozwoju. Wystąpił kilkunastokrotnie w podstawowej drużynie seniorów Sandecji, ale jakoś nie potrafił sobie wywalczyć w nim stałego miejsca. Przeniósł się więc do Sokoła Stary Sącz, w którym to klubie bardzo mile go wspominają. Pograł jeszcze w kilku innych sądeckich drużynach, m.in. w Dunajcu, by przed kilkoma laty definitywnie zawiesić piłkarskie buty na kołku. Obecnie z upodobaniem występuje w rozgrywkach oldbojów, należąc do wyróżniających się postaci rywalizacji "starszych panów". Pracuje zawodowo jako taksówkarz. Bardzo popularna w środowisku piłkarskim postać.

BRUDZIŃSKI JÓZEF - ur. 20 marca 1956 r. w Nowym Sączu. Boczny obrońca. Boiskowy pseudonim: brak. Wychowanek Dunajca Nowy Sącz, którego barwom pozostał wierny do końca swej piłkarskiej kariery. Już w zespole trampkarzy zadomowił się na lewej obronie. Wchodził w skład drużyny juniorów, która w połowie lat 70. toczyła zacięte, często zwycięskie pojedynki z lokalnym odwiecznym rywalem - Sandecją. W roku 1974 awansował do drużyny seniorów, której barwy reprezentował, również w III lidze, ok. 100 razy. Był zawodnikiem wyjątkowo twardo, ale najczęściej fair walczącym z każdym zawodnikiem. Nie było dlań straconych piłek. Odznaczał się ponadto zupełnie niezłym przygotowaniem technicznym, dobrą szybkością. Jego atutem był mocny strzał z dystansu. Strzelił w ten sposób kilkanaście ważnych dla swego klubu bramek. Ze względów rodzinnych stosunkowo wcześnie, w roku 1984 zakończył swe boiskowe występy. Nie można oprzeć się wrażeniu, że nie zrobił kariery, do jakiej był predystynowany.

BRZOZOWSKI TADEUSZ - ur. 6 listopada 1950 r. w Nowym Sączu. Rozgrywający. Boiskowy przydomek: Dziadek. Wychowanek Sandecji, do której, jeszcze na stary stadion przy alejach Wolności, trafił w roku 1966. Mozolnie, poprzez drużyny trampkarzy i juniorów (tutaj błyszczał, będąc czołowym graczem w swej kategorii wiekowej) usiłował przebić się do pierwszego zespołu seniorów. Mimo, że trafił na wyjątkowo mocną w tym czasie konkurencję, pewnie by mu się to udało. Powołany został jednak do odbycia zasadniczej służby wojskowej. W latach 1972-74 reprezentował więc barwy nowosądeckiego Dunajca, w którym był podstawowym zawodnikiem drugiej linii, decydującym o stylu gry swych partnerów. Po wyjściu do cywila raz jeszcze spróbował swych sił w Sandecji, pograł trochę w ekipie rezerw, by poświęcić się ostatecznie rodzinie i pracy zawodowej.

DANIEL WEIMER