Lewo, prawo

Andrzej Kozioł: MOIM ZDANIEM

To, co się dzieje po lewej stronie sceny politycznej niektórzy porównują do sytuacji prawicy w latach dziewięćdziesiątych. Działał wówczas Konwent św. Katarzyny, skupiający między innymi Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe i Konfederację Polski Niepodległej, nie licząc politycznego planktonu, zwanego partiami kanapowymi. Uczestnicy Konwentu przede wszystkim – tak jak dzisiaj ugrupowania lewicowe – żarli się między sobą.

Minęło niespełna dziesięć lat i większość ugrupowań Konwentu św. Katarzyny pokrył pył zapomnienia. Podobnie jak późniejszą AWS i Samoobronę, i wcześniejszą Partię Przyjaciół Piwa. Podobny los czeka najprawdopodobniej Ruch Palikota, po którym w zbiorowej pamięci zostanie kilka anegdot, kilka obrazków.

Oprócz rozważań nad stanem prezydenta Kwaśniewskiego zajmowaliśmy się rocznicowymi manifestacjami smoleńskimi oraz kolejnymi rewelacjami ogłoszonymi przez Antoniego Macierewicza. Przyznam się, że transparenty smoleńskie stanowią moją ulubioną lekturę. 10 kwietnia pojawił się jeden, bardzo skromny, samoswój, nabazgrany własnoręcznie przez niosącego go starszego człowieka: "Polska dla Polaków”.

Hasło nie jest nowe i wywołuje oczywiste oraz nieprzyjemne skojarzenia, ale polemizowanie z nim nie ma sensu. Jeżeli już, to tak, jak to kiedyś uczynił ktoś, malując na ulicy Gołębiej w Krakowie "Gołębia dla gołębi”.

A rewelacje Macierewicza spotkały się z lekkim oporem nawet niektórych członków PiS. Sam zaś Macierewicz, wyniesiony wysoko przez smoleńską falę, powinien uważać. Wiadomo, co czeka tych, którzy w jego partii zaszli za wysoko...