Liczy się dobro zespołu

– Jak Pan trafił do Garbarni?

– W rundzie jesiennej grałem w Kalwariance. Potem byłem na testach w Puszczy Niepołomice. W listopadowym sparingu w Krakowie z Garbarnią strzeliłem jej bramkę. W Puszczy mi nie wyszło, ale na początku roku dostałem telefon z Garbarni. Byłem zaskoczony tą propozycją. Niedawno podpisałem umowę na półtora roku.

– Jak się Pan zaaklimatyzował w nowym klubie?

– Zostałem sympatycznie przyjęty przez kolegów. Wszyscy nastawiamy się na ciężką pracę na treningach. W drużynie panuje dobra atmosfera, jest wzajemna motywacja. Nie wiem, czy to jest właściwe słowo, ale mogę to wszystko określić jako profesjonalizm.

– Garbarnia wygrała wszystkie osiem sparingów. To z pewnością pozwala na pewien optymizm przed rundą rewanżową?

– Myślę, że te zwycięstwa nas podbudowują. Jeśli jest dobra praca i zaangażowanie na treningach, to ma to potem przełożenie na wyniki. I mam nadzieję, że podobnie będzie w meczach ligowych.

– Pana nowa drużyna jest szósta w tabeli. Ma 13 punktów straty do lidera Wisły Sandomierz. Może jeszcze powalczyć o awans?

– Musimy się skupić na każdym meczu, żeby go wygrać. Dwa sezony temu po dwunastu kolejkach ligi okręgowej Kalwarianka miała aż 12 punktów straty do lidera tabeli (Unii Oświęcim – przyp.), mimo to awansowała do czwartej ligi. Ja przyszedłem do niej po awansie.Tamta sytuacja jest podobna do naszej.

– Co Pana zaskoczyło in plus po przenosinach do Garbarni?

– Organizacja w klubie. Jest trzech trenerów: pierwszy, drugi i od przygotowania fizycznego, także masażysta. Mam umowę, ubezpieczenie. Treningi są mocniejsze niż w Kalwariance. Cieszę się, że mój organizm to wytrzymuje. Minus to budynek klubowy, w którym drużyna ma aż dwie szatnie, bo są małe.

– Jest Pan zadowolony z formy?

– Grałem we wszystkich sparingach, strzeliłem trzy gole (Wiśle II, Wiślanym Jaśkowice i Resovii – przyp.). Jeśli tylko nie przytrafi mi się kontuzja – a ostatnio nie miałem problemów ze zdrowiem – powinno być już tylko lepiej.

– Potrafi Pan wskazać swe mocniejsze i słabsze strony?

– Mam dobrą motorykę. W Kalwariance w rundzie jesiennej strzeliłem dwanaście bramek. Słabiej gram lewą nogą i rzadko zdobywam gole głową. Do poprawy w grze jest... wszystko.

– Przekonał Pan trenera Garbarni Mirosława Hajdę, by wystawił Pana w podstawowej „11”?

– W zespole jest po dwóch graczy na każdą pozycję. Rywalizacja o miejsce jest więc spora. Kadra składa się z 24 zawodników. Sezon jest długi, a mogą się zdarzyć kontuzje, kartki... Wszyscy są więc potrzebni. Jestem prawonożnym zawodnikiem, ale mogę grać na prawej i lewej pomocy. O miejsce w składzie rywalizuję z Mariuszem Stokłosą, Jakubem Góreckim, Piotrem Ferensem i Piotrem Kaczorem. Liczy się jednak przede wszystkim dobro zespołu.

– Czym się Pan zajmuje poza grą w Garbarni?

– W 2013 roku ukończyłem Akademię Wychowania Fizycznego w Krakowie, kierunek wychowanie fizyczne. Mam uprawnienia trenera drugiej klasy. Prowadzę młodzików i trampkarzy w Kalwariance. Kolizji z treningami jednak nie mam, bo zajęcia odbywają się do południa, choć codziennie.

Data i miejsce urodzenia: 14.08.1989, Krosno. Pozycja na boisku: pomoc. Poprzednie kluby: Orzeł Pustyny (juniorzy), Krośnianka Krosno (juniorzy), Karpaty Krosno (juniorzy), UKS SMS Łódź (juniorzy), UKS SMS Bałucz, Górnik Wieliczka, LKS Mogilany, Orzeł Balin, Karpaty Krosno, Kalwarianka Kalwaria Zebrzydowska.