Liga rządzi?

4/6

"Liga Niezwykłych Dżentelmenów, Stulecie: 1910", Alan Moore (scen.), Kevin O'Neill (rys.), Egmont 2010

Uff, dłuższego tytułu już Alan Moore nie mógł wymyślić! Genialny scenarzysta powraca do swej popularnej serii osadzonej w steampunkowym świecie. Ma to być pierwszy tom nowej trylogii.

Bohaterami są postacie dobrze fanom komiksów Moore'a znane - Allan Quatermain i Mina Harker. A także charaktery wypływające wprost z literatury jak najbardziej pięknej - Orlando, tytułowa postać powieści Virginii Woolf "Orlando" czy Andrew Norton - bohater książki "Slow Chocolate Autopsy" Iaina Sinclaira i Dave'a McKeana.

Moore jak zwykle robi nam porządne pranie mózgu, czyli serwuje cholernie inteligentny miszmasz wątków, motywów, cytatów, odwołań i odniesień, prawdziwą kontekstualną łamigłówkę. Odnajdziemy tu echa muzyki, filmu, literatury, nawet "Opery za trzy grosze" Bertolta Brechta i Kurta Weila. Scenariusze Anglika, który rzadko wychyla nos z domu, to zawsze błyskotliwy popis intelektualny, który udowadnia, że współczesna sztuka potrafi czerpać z wielu punktów i budować w ten sposób nową jakość. Autor "V jak vendetta" czy "Strażników" ma niezaprzeczalny talent do kreowania frapujących, zaskakujących i niegłupich fantasmagorii, które trzymają w napięciu, a jednocześnie skłaniają do zastanowienia się nad miastem, masą, maszyną.

Szczerze powiem, że nie jestem jednak do końca przekonany. Zwłaszcza do pomysłu stworzenia nowej trylogii na bazie Ligi. Ten świat Moore albo już trochę wyeksploatował, albo klimaty z początku XX wieku przestały mnie kręcić. Choć zaliczam się do entuzjastycznych wyznawców "mooryzmu", fabuła mnie specjalnie nie zauroczyła. Być może powodem są ilustracje, dość szablonowe i nie korespondujące z tekstem scenariusza. Podobnie jak oczywisty dobór kolorów. Żałuję, że pomysłów Moore'a nie ubrano w bardziej wyszukane szaty.

Czuję się kłopotliwie, krytykując ten album. Oczywiście można by mu wystawić wysoką ocenę, bo jest naprawdę dopracowaną produkcją z ambicjami. Ale czy liga rządzi? Ja mam wątpliwości.

Rafał Stanowski