Ludzie pokrzywdzeni przez los są wśród nas

Dzięki temu, że w mieście funkcjonuje kilka placówek pomagających w opiece i w przystosowaniu się do życia osobom upośledzonym intelektualnie, mie­sz­kańcy Myślenic są bardziej tolerancyjni i wrażliwi na potrzeby niepełnosprawnych współobywateli.

Wczoraj dzieci z jednego z miejskich przedszkoli obejrzały bajkę wystawioną przez podopiecznych Ośrodka Rehabiltacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego i bardzo im się to przedstawienie podobało.

Wśród myślenickich placówek są: Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy i wspo­m­niany OREW. Dorośli uczes­tniczą w Warsztatach Terapii Zajęciowej i mają dzienny ośrodek wsparcia.

Podczas kiedy tym pierwszym zagwarantowano finansowane w budżetu państwa w formie subwencji oświatowej, lub jak WTZ – z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, to ośrodek dla dorosłych utrzymuje się z grantów.

Jego funkcjonowanie pewne jest do marca przyszłego roku. Dlatego rodzice zabiegają o to, aby powiat lub gmina utworzyły i finansowały środowiskowy dom samopomocy. To, jak mówi Paweł Kar­niowski, przewodniczący myśle­nickiego koła Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym, ich największa bolączka i najważniejszy z celów.

Rodzice mówią także o mie­szkaniach chronionych czy hostelu. – Opieka nad dzieckiem niepełnosprawnym to zajęcie 24 godziny na dobę. Co jeśli przez chorobę musiałybyśmy znaleźć się w szpitalu? A już największy strach jest o to, kto się nimi zajmie, kiedy nas zabraknie – mówiły Ewa i Bogumiła, matki niepełnosprawnych dzieci.