Małopolska to stan ducha?

Bo wprawdzie rozumiem potrzebę dyskusji, przedstawiania bardziej czy mniej sensownych planów, połajanek, irytacji, krytyki wszystkiego, co się wokół nas dzieje, ale to wszystko najczęściej zdaje się psu na budę.

Nikt z prawdziwie potrzebujących nie ma z tego pożytku. A problem uchodźców jest problemem nas wszystkich. Na razie nie dotyka nas bezpośrednio tak mocno, jak to się dzieje w innych krajach Europy. Jednak jedna decyzja jakiegoś urzędnika może sytuację zmienić totalnie.

Nie dajmy się zaskoczyć. Nie patrząc na to, skąd pochodzą mądre apele, użyjmy rozumu i serca i przyłączmy się do każdej dobrej akcji. I to nie tylko w sprawie uchodźców. Wszędzie. Niech nasza Małopolska stanie się przykładem innowacyjności w dziedzinie życia społecznego.

Zamiast czczego narzekania i beznadziejnych sporów, naprawiać, co się da. I pytać się: Czy dzięki mnie jest lepiej w rodzinie, w szkole, w służbie zdrowia, w polityce, gdzie trzymając się swojej zdecydowanej opcji, odznaczam się jednak wielką kulturą w mówieniu i w działaniu. I wszędzie, gdziekolwiek się da. W lipcu i sierpniu lansowano hasło „Młodość to stan ducha”, wykorzystując żywotność wielu leciwych ludzi, do których i ja mam zaszczyt należeć. A może by to poszerzyć?

Małopolska to stan ducha! Gdzie ludzie żyją mądrze, roztropnie gospodarnie, przyjaźnie, z wielką wzajemną życzliwością. Oczywiście nie jest to łatwe, ale warto próbować. Szanując wszystkich, obyśmy z dumą mogli mówić, pociągając innych: Małopolska to stan ducha!