"Miłość na Krymie" w Teatrze Telewizji

- Tytuł jest "Miłość na Krymie" i w realizacji powinna być miłość i na Krymie. Przez miłość nie trzeba tłumaczyć, co rozumiem, natomiast przez Krym rozumiem historyczność, komunę, Sowiety... Z całą pewnością nie powinien być zagubiony Krym, czyli historia - ale pierwsze miejsce należy się miłości - powiedział o swej sztuce przed laty Sławomir Mrożek.

Dramatowi towarzyszyło szczególne zainteresowanie, jeszcze przed wydaniem książkowym i realizacjami scenicznymi. "Miłość na Krymie" została opublikowana w 1993 roku i wzbudziła gorące dyskusje. Zdawano sobie sprawę, że mamy do czynienia z jednym z najważniejszych dzieł w twórczości Mrożka. Dramaturg określił utwór mianem komedii tragicznej w trzech aktach. Każda z części odsłania inną twarz Rosji - carską, sowiecką i współczesną.

Mrożek w syntetycznym skrócie pokazuje, co stało się z ludźmi i rzeczywistością, w której żyją, od początku naszego stulecia do dziś. Akt pierwszy toczy się w roku 1910, drugi w 1928, trzeci współcześnie. Każda część ma swoje przesłanie.

Pierwsza mówi o miłości niemożliwej, druga farsowa w stylu Bułhakowa i Majakowskiego przestrzega przed prostytuowaniem się artysty, trzecia traktuje o szaleństwie współczesności. Jak słusznie zauważono, "po raz kolejny Mrożek okazał się prorokiem. Przewidział, że rosyjscy oligarchowie będą tęsknić do czasów podbojów, mocarstwowej Rosji i do Katarzyny Wielkiej".

W "Miłości na Krymie" w Teatrze Narodowym spotkało się dwóch wielkich twórców, niemal równolatków - Mrożek i Jarocki. Połączyła ich fascynacja Rosją i rewolucją. Było to ich jedno z ostatnich artystycznych spotkań. Obaj, dzisiaj już nieżyjący, pozostawili po sobie dzieło, któremu formę spektaklu telewizyjnego nadał Jan Englert, dyrektor Teatru Narodowego, gdzie dramat miał swą premierę w 2007 roku.