Miłość w szamocie i glazurach

W najmniejszej galerii

Na otwartej w galerii autorskiej Wiesława Domańskiego, przy Sławkowskiej 11, wystawie Małgorzaty Swolkień zmieściło się prawie 40 prac, co najlepiej zaświadcza, że ceniona autorka rzeźb ceramicznych pokazała tym razem utwory kameralne.

   "Miłość" - taki tytuł ma wystawa - to głównie płaskorzeźby. Bardziej trafne wydaje się określenie obrazy ceramiczne - bez względu na to, czy obiekty są to pełne płyty czy z przepruciami. Małgorzata Swolkień oprócz rzeźbiarskiej świadomości przestrzeni ma ogromne wyczucie koloru i umiejętność posługiwania się nim na niekoniecznie malarskich powierzchniach. Kolor jest zawsze ważnym elementem jej prac. W przypadku form płaskich, naściennych, nabiera znaczenia takiego, jak w każdym obrazie.
   "Umiejętność przekazywania swoich przeżyć i wzruszeń rzeźbą ceramiczną, dopowiedzianą kolorem glazury jest dla Małgorzaty Swolkień bardzo osobistą wypowiedzią artystyczną" - skonstatował już jakiś czas temu Bronisław Chromy i ta opinia nadal pozostaje w mocy. A że Małgorzata Swolkień ma duże poczucie humoru i nieprawdopodobne możliwości skojarzeń - zdumiewających, zaskakujących, wzruszających, zabawnych - spotkania z jej pracami są zawsze wejściem w klimat tyleż szczególny, co sympatyczny.
   Inną niecodziennością, bardziej zdumiewającą niż pomieszczenie czterech dziesiątków prac w najmniejszej z krakowskich galerii, jest fakt, że już na otwarciu trzy zostały zakupione. I to, proszę państwa, działo się w Krakowie... (AN)