Młody piłkarz Wisły Kraków Piotr Świątko: Mam się na kim wzorować

– Po 17 kolejkach „Biała Gwiazda” zajmuje szóste miejsce w tabeli. Jak Pan ocenia dotychczasową postawę swojego zespołu?

– W niektórych meczach mogliśmy zdobyć więcej punktów, ale nie jest źle. Mamy szansę utrzymać się w pierwszej szóstce, choć chcemy piąć się w tabeli jak najwyżej, bo trzeba sobie stawiać wysokie cele. O wszystkim mogą rozstrzygnąć mecze z innymi ekipami z czołówki tabeli. Nasza sytuacja jest podobna do tej, w jakiej jest pierwsza drużyna w ekstraklasie. Mamy małe straty do rywali i musimy prezentować równą formę, unikać sinusoidy w naszej grze.

– Wisła straciła tylko 18 goli, ale strzeliła ich też mało – 22. W zaledwie dwóch meczach zdobyła więcej niż dwie bramki.

– Ale wiele spotkań wygrywaliśmy pewnie i zasługiwaliśmy w nich na zwycięstwa. Potrafiliśmy stwarzać sytuacje bramkowe. Musimy tylko je wykorzystywać, lepiej wykańczać akcje. Mamy nad czym pracować.

– Kiedy wznowicie treningi?

– W połowie stycznia. Ale wcześniej będziemy ćwiczyć indywidualnie według rozpisek, które dostaniemy. Teraz mamy czas na odpoczynek i regenerację sił.

– Miał Pan już okazję trenować z pierwszą drużyną, we wrześniu został zgłoszony do rozgrywek ekstraklasy. Jak Pan postrzega wspólne zajęcia z bardziej doświadczonymi kolegami?

– Pierwszy raz odbyłem je w lutym. Regularnie z pierwszym zespołem ćwiczyłem w końcówce rundy jesiennej. Z każdym treningiem czułem się coraz pewniej. Podpatrywałem na zajęciach Arkadiusza Głowackiego, lidera i kapitana zespołu. W listopadzie do drużyny doszedł inny doświadczony obrońca Marcin Wasilewski. Im więcej jest takich piłkarzy, tym bardziej mam się na kim wzorować. Widzę, jak się zachowują, podchodzą do swoich obowiązków, jak się ustawiają na boisku. Dla młodych piłkarzy treningi z nimi to również dodatkowa motywacja.

– Podobnie chyba jak dla Pana pochlebne opinie wypowiadane przez byłego już szkoleniowca Wisły Kiko Ramireza.

– Mówił o mnie w jednym z wywiadów. Miło było mi to słyszeć. To dla mnie bodziec do pracy.

– Gdyby jeszcze tak ciepło się o Panu wypowiadał nowy wiślacki trener Joan Carrillo...

– Zobaczymy. Muszę poznać jego, a on mnie. I ciężko pracować.

– Nad czym szczególnie?

– Muszę się wzmocnić fizycznie, lepiej wyprowadzać piłkę, nabrać doświadczenia.

– A co jest Pana atutem?

– Czytanie gry. To ułatwia mi przewidywanie ruchów na boisku, przejmowanie piłki i uprzedzanie rywali. Nieźle gram głową, mam dobry timing, jeśli chodzi o wyskok do piłki.

– Kiedy zaczął Pan grać w piłkę?

– Gdy miałem sześć lat. Przez kilka lat trenowałem w Garbarni, potem, zimą na przełomie 2010 i 2011 roku, przeszedłem do Wisły. Początkowo grałem na prawej obronie, dopiero w Wiśle podczas obozu trener Marek Wilk zmienił mi pozycję na środku obrony. Wyszło mi to na dobre, bo lepiej wykorzystuję swe atuty, poprawiłem poziom gry, jestem bardziej mobilny. Czasami gram jako defensywny pomocnik. Lubię wyjść do przodu przy stałych fragmentach gry.

– Pana sportowe marzenia na 2018 rok?

– Chciałbym z Wisłą zająć jak najwyższe miejsce w Centralnej Lidze Juniorów. Może uda mi się zadebiutować w pierwszym zespole. Muszę o to walczyć na treningach. Innej drogi nie ma.

Sportowy24.pl w Małopolsce

- SPORTOWY PRZEGLĄD INTERNETU