Monograficzna wystawa malarstwa krakowskiej artystki Anny Güntner w Nowohuckim Centrum Kultury

FLESZ - Pokolenie Z. Dobry, ale szybki klient

Anna Güntner – urodzona 8 sierpnia 1933 roku w Poznaniu. Studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1952–1957; dyplom obroniła w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki w roku 1958. Otrzymała stypendium artystyczne Rządu Francuskiego w Paryżu w 1964 roku oraz stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1979 roku. Nagrodzona Złotą Odznaką za pracę twórczą dla Miasta Krakowa w 1974 roku. Mieszkała i tworzyła w Krakowie. Zmarła 5 kwietnia 2013 roku w Krakowie.

Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w: Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Szczecinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Muzeum w Sztokholmie, Bundy Museum of History and Art w Nowym Jorku oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce, Austrii, Belgii, Francji, Japonii, Niemczech, Szwajcarii, Szwecji, USA i Włoszech.

Jej prace „grały” w filmach fabularnych "Jowita" (reż. Janusz Morgenstern, 1965) i "Anatomia miłości" (reż. Roman Załuski, 1972), a także filmach telewizyjnych w Niemczech, Belgii i w Polsce.

"Wśród osobliwej fauny i flory, wśród rekwizytów jak gdyby przeniesionych ze starych rycin, zamknięte i zaklęte unoszą się w obrazach Anny Güntner piękne dziewczyny. Wszystko w tym malarstwie jest widomie nieprawdziwe, ironiczno-marzycielskie, wszystko ujęte w cudzysłów, to znaczy oparte na motywach i klimatach znanych doskonale, czytelnych – zawsze, jak dziewczęcy sen o starym zamku. Anna Güntner wie, że obraca się wśród stereotypów, wśród znaków, scen o treści nie tyle symbolicznej co niby-symbolicznej – i potrafi owymi znakami, symbolami żonglować ze zręcznością sztukmistrza, potrafi – a bardzo tego pragnie – zaskakiwać, przyciągać uwagę niespodziewanym splątaniem różnych przestrzeni, zachwianiem proporcji, nieoczekiwanym skojarzeniem przedmiotów" - napisano o malarstwie Anny Güntner w czasopiśmie "Polska" w 1967 roku.

Wystawie towarzyszy obszerny katalog zawierający reprodukcje prawie wszystkich zidentyfikowanych obrazów artystki, nawet jeżeli zachowały się tylko ich czarno-białe zdjęcia lub reprodukcje w czasopismach takich jak: "Polska" (miesięcznik wydawany w sześciu wersjach językowych), "Ty i ja", "Przegląd Artystyczny", "Magazyn Kulturalny" i "Jazz Forum". Część albumową uzupełniają teksty Andrzeja Banacha, Ewy Kuryluk, Tadeusza Nyczka i Tadeusza Ryłko.