Musimy nauczyć się pracować. Odpoczywać też.

Grzegorz Skowron: EDYTORIAL

Z drugiej strony pocieszam się radami innych specjalistów, że tak naprawdę nie da się pracować bez odpoczynku. Przecież dopiero człowiek w pełni sił fizycznych i umysłowych może dobrze wykonywać swoje obowiązki i rozwiązywać stawiane przed nim kolejne zadania. A jak będzie zmęczony, to jego błędy przyniosą jeszcze większe straty niż te wynikające z odpoczywania.

W przypadku pracy i odpoczynku – tak jak w wielu innych sprawach – problemem jest przesada. Jedni z nas są tak zapracowani, że nie mają czasu zwolnić tempa. Drudzy z kolei tak bardzo chcą odpoczywać i tyle w to wkładają wysiłku, że potem nie mają sił i ochoty na pracę.

Mamy też inny poważny kłopot. Wielu z nas woli odpoczywać, bo nie lubi swojej pracy. Nie lubi jej, bo ma taką, jaka jest na rynku i którą musi wziąć, by zarobić choć trochę pieniędzy. Pewnie nie mniej z nas nie lubi swojego odpoczynku, bo nie stać go na ten wymarzony w ciepłych krajach, a nawet na ten w polskich górach, nad polskimi jeziorami, nie wspominając już o polskim morzu. A najgorzej mają ci, którzy nie lubią ani swojej roboty, ani swojego wolnego czasu.

Tu powinna się znaleźć prosta recepta na rozwiązanie tych wszystkich problemów. Nic z tego. Po prostu nie ma jednej, tej najlepszej metody na dobrą pracę dającą pełną satysfakcję i jeszcze lepszy wypoczynek, zapewniający spokój ducha i wytchnienie dla ciała. Każdy musi sam poszukać tego sposobu na nauczenie się pracy i nauczenie się odpoczynku. Takich kursów nie ma.