FLESZ - Znamy stawki za połączenia międzynarodowe
W pierwszych rozdziałach „Czas porzucenia” Eleny Ferrante to opowieść o porzuceniu, banalny temat wyeksploatowany w literaturze nie najwyższych lotów. Klasyka gatunku: on odchodzi z długoletniego związku do młodszej. Ona, załamana zostaje z dziećmi i psem, do końca nie wiedząc, czemu tak się stało. Tu jednak kończy się klasyka gatunku i zaczyna Elena Ferrante.
Elena Ferrante zaliczana jest do najlepszych współczesnych włoskich pisarek, zresztą nie tylko we Włoszech mówi się o jej pisarstwie jako przełomowym, a o niej samej, ze jak nikt potrafi analizować meandry kobiecego umysłu.
„Czas porzucenia”, który w Polsce ukazał się tej wiosny, miał swój debiut 18 lat temu. W Polsce ukazały się najpierw późniejsze książki Ferrante, wśród nich ciesząca się popularnością, także za sprawą serialu HBO, „Genialna przyjaciółka”.
Świat 38-letniej Olgi to głównie rodzina, pisarskie aspiracje przed laty zamieniła na życie rodzinne i wsparcie dla męża w jego karierze zawodowej. Kiedy ten po piętnastu latach małżeństwa porzuca ją dla znacznie młodszej kobiety, życie Olgi rozsypuje się z dnia na dzień. Ferrante mistrzowsko kreśli studium wpadającej w rozpacz Olgi i mozolne stawanie na nogach. Od pierwszej reakcji gniewu, przez zazdrość i obsesję, aż po załamanie, w którym najprostsze czynności stają się wysiłkiem nie do przezwyciężenia, a własne mieszkanie więzieniem.
„Zaczęłam się zaniedbywać: przestałam się czesać, przestałam się myć. Zadawałam sobie nieznośny ból i dalej się zastanawiałam, ile razy się rżną, jak i gdzie. Wkrótce ostatni życzliwi znajomi się wycofali, bo trudno było mnie znosić. Zostałam sama, przerażona własną rozpaczą.”
Bohaterka powieści musi się zmierzyć nie tylko z odejściem męża, ale też z własną przeszłością, a wnikliwe psychologiczne portrety kobiece kreślone w przełomowych dla nich momentach to specjalność Ferrante.
Pogrążona w rozpaczy i furii przechodzącej w rezygnację Olga nie tylko zmaga się z własnymi emocjami, ale też zmuszona jest dbać o codzienność dzieci i psa. Porzucona kobieta przywołuje postać innej literackiej bohaterki – Anny Kareniny, a Ferrante świadomie nawiązuje też do innej literackiej kreacji - „Kobiety zawiedzionej” Simone de Beauvoir wpisując się w krąg literackich postaci na przestrzeni dziejów.
"Czas porzucenia" to sprawnie napisana, wciągająca powieść, fantastycznie przełożona przez Lucynę Doktór-Rodziewicz, co niezwykle istotne, bo metamorfoza bohaterki odbija się także w warstwie językowej.
Elena Ferrante to pseudonim włoskiej powieściopisarki lub powieściopisarza o nieznanej oficjalnie tożsamości, niektórzy uważają nawet, że pod pseudonimem Ferrante kryje się cała grupa twórców, jednak badacze literatury przeciwni tej tezie wskazują spójny styl i tematykę powieści Ferrante.
Międzynarodową popularność Ferrante przyniósł tak zwany cykl neapolitański, powieści „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia ucieczki” i „Historia zaginionej dziewczynki”, cieszący się uznaniem krytyków i czytelników. W 2016 roku tygodnik „Time” umieścił Ferrante na liście 100 najbardziej wpływowych osób na świecie.
Elena Ferrante
„Czas porzucenia”
Wydawnictwo Sonia Draga, 2020
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
