Muzyka, która łączy wierzących i niewierzących

- Trudno wyobrazić dziś sobie Kraków bez muzyki dawnej. Jak udało się zbudować wierną publiczność?

- Konsekwentnie budowanym programem, jego spójną koncepcją i udziałem wyjątkowych artystów, z których każdy jest mistrzem w dziedzinie wykonawstwa historycznego.

- Muzyka religijna prezentowana na Misteriach łączy katolików i ateistów.

- Wielokrotnie podkreślałem, że festiwal ten - pomimo religijnego wydźwięku i jego szczególnego umiejscowienia w kalendarzu liturgicznym - jest przeznaczony dla każdego. Udział w koncertach można traktować jako komentarz do liturgii, ale pozwala też kontemplować piękno samej muzyki. Ważne jest dla mnie jednak przypominanie o naszych korzeniach i chrześcijańskim dziedzictwie Europy. Dziedzictwie, które jest wspólne zarówno dla wierzących, jak i niewierzących.

- W nurt wykonawstwa historycznego wpisuje się nie tylko muzykę barokową i renesansową, ale także tę z okresu klasycyzmu. W programie tej edycji znalazły się dwa dzieła klasyków wiedeńskich...

- Festiwal od początku skupiał się przede wszystkim na prezentowaniu muzyki baroku i renesansu, ale zdarzały się już wycieczki do epoki klasycyzmu. W tym roku będą wyjątkowo dwa arcydzieła: „Siedem Ostatnich Słów Chrystusa na Krzyżu” Haydna i nieśmiertelne „Requiem” Mozarta. Oczywiście oba wykonane zostaną na instrumentach historycznych. Co ciekawe, „Requiem” Mozarta Marc Minkowski poprowadzi w Krakowie po raz drugi. W 2010 roku, w przededniu pogrzebu Lecha i Marii Kaczyńskich, zadyrygował na krakowskim Rynku połączonymi zespołami Sinfonietty Cracovii, Capelli Cracoviensis i Filharmonii Krakowskiej. Dopiero po koncercie wyznał mi, że - pomimo iż jest uznawany za jednego z najwybitniejszych interpretatorów oper Mozarta na świecie - to nigdy nie zdecydował się poprowadzić tego arcydzieła. Zrobił to w Krakowie po raz pierwszy, w tych smutnych dla nas okolicznościach. Ten wzruszający koncert zostanie przypomniany przez Program II Polskiego Radia już 10 kwietnia. Będzie okazja, aby porównać, czy po 6 latach interpretacja Minkowskiego się zmieniła.

- Z bogatego programu szczególnie zainteresowały mnie nazwiska trzech kompozytorów: Gesualda da Venosy, Michele Falco oraz Agostina Stefaniego.

- Z trzech wymienionych, szczerze mówiąc, najbardziej czekam na „Oratorium o św. Antonim” włoskiego kompozytora Michele Falco. Przywozi je Fabio Biondi, niestrudzony badacz i odkrywca utraconych partytur. Jestem przekonany, że po wyśmienitych wieczorach z muzyką Giana Francesca de Majo czy Francesca Nicola Fago w minionych latach, również Falco od teraz będzie się kojarzył publiczności jako niesłusznie zapomniana postać w historii muzyki.

- Po raz pierwszy w Krakowie usłyszymy belgijską formację VoxLuminis oraz zespół instrumentalny L’Achéron.

- Świetna formacja Lionela Meuniera przed dwoma laty gościła już u mnie na festiwalu Actus Humanus w Gdańsku i dała niezapomniany koncert z utworami Heinricha Schütza i Samuela Scheidta. Teraz przyszedł czas na Kraków i prezentację ich wyśmienitej interpretacji „Membra Jesu Nostri” Buxtehudego. Nie należy zapominać też o innych debiutantach - np. znakomitych młodych głosach, które przywiozą Fabio Biondi i Marc Minkowski.

- No właśnie, artyści tacy jak Biondi, Minkowski i Jordi Savall to stali goście festiwalu, którzy stali się jego wizytówką. Co sprawia, że nigdy nie odmawiają przyjazdu do Krakowa?

- Nasza wieloletnia przyjaźń i respektowana przez lata zasada, że Kraków ma pierwszeństwo przed innymi miastami. Od pewnego czasu docierały jednak do mnie głosy z kręgu organizatorów, że ich regularna obecność pod Wawelem stała się męcząca, a sam festiwal popadł w rutynę. To przykre, bo dość szybko zapomniano, że to właśnie dzięki tym artystom zarówno festiwal Misteria Paschalia, jak i Kraków, osiągnęły pozycję lidera w świecie muzyki dawnej na rynku europejskim.

- To ostatnia edycja sygnowana Twoim nazwiskiem?

- Obecnie skupiam się na budowaniu nowej instytucji kultury dedykowanej muzyce współczesnej - AUKSO na Śląsku, a także nad rozwojem moich festiwali muzyki dawnej w Gdańsku i Bieczu. Wraz z ostatnim taktem „Baltazara” Händla dobiega końca moja aktywność na rynku muzycznym w Krakowie. Zdecydowałem o tym w ubiegłym roku, po więcej niż kiepskim stylu zakończenia współpracy ze mną przy kreowaniu festiwalu Sacrum Profanum, z którym byłem związany od 12 lat. Jeśli chodzi o przyszłość Misteriów Paschaliów, to w przypadku chęci jego dalszej organizacji przez Krakowskie Biuro Festiwalowe pozostanie do rozstrzygnięcia możliwość posługiwania się nazwą przedsięwzięcia oraz jego koncepcją artystyczną. Obydwie są bowiem mojego autorstwa.