My, z bantustanu

O tym się mówi

Lato w pełni, a dyżurny ostatnimi czasy temat fałszowania paliw jakoś nie jest przez nikogo poruszany. Czy to znaczy, że benzyniarze pokajali się, weszli na dobrą drogę i nie chrzczą już towaru? Ha, ha, ha...

A wydawało się, że nic prostszego, jak rozwiązać ten problem. Nieustanne kontrole - i w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości odebranie prawa handlu. Oraz nałożenie grzywny. Takiej, żeby zabolała, żeby zrujnowała oszustów, a potencjalnych naśladowców skłoniła do bardzo głębokiego namysłu: czy warto?
Ale to byłoby zbyt proste; wszak żyjemy nie w cywilizowanym państwie jeno w bantustanie, w którym czci się jednego bożka - Pana Pieniądza - a ten, kto zna sposób wejścia w jego łaski, ma rację i władzę, a więc to, co najważniejsze. Skoro więc wiadomo, że każda machlojka w biznesie paliwowym daje krociowe zyski, to, czy można się dziwić, że niechęć do ukrócenia tego procederu jest aż tak wyraźna?
Zresztą od dawna wszyscy wiedzą też, że im większy bałagan, tym lepiej robi się interesy i tym są one lukratywniejsze. Dlaczego przy reformowaniu systemu opieki zdrowotnej nikt nie skopiował po prostu sprawdzonych w którymś z cywilizowanych państw rozwiązań, skutecznie eliminujących marnotrawienie i wyciekanie pieniędzy, ale forsował coś, co jako żywo przypomina nie kojarzącą się bynajmniej pozytywnie "trzecią drogę do socjalizmu"? W tym przypadku również odpowiedź jest dramatycznie oczywista: bo zmniejszenie możliwości zachachmęcenia czegoś na boku, bo brak klarownych reguł ułatwia szybkie zbijanie majątku. A że klienci są niezadowoleni, że państwo traci? Czy takie bzdury kogoś obchodzą?
Fajnie jest w naszym bantustanie; fajnie i zajmująco. A wkrótce będzie jeszcze lepiej: kiedy ci wszyscy, którym marzy się życie w europejskim kraju, wyjadą. Będzie przestronniej.
(DELL)