Na graficznym szlaku za Odrę i Nysę

Wstęp na wszystkie te atrakcje jest wolny. O tym, że warto wybrać się do Instytutu Goethego, przekonuje Michał Jutkiewicz, badacz komiksu z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

- Niemiecki komiks rozwinął się dopiero po zjednoczeniu NRD i RFN. W latach 90. okazało się jednak, że Niemcy traktują go jako rozrywkę dziecięcą. Tamtejsi wydawcy postanowili więc rozpocząć wydawanie bardziej ambitnego komiksu. Dzięki temu można teraz mówić o sztuce, która posiada własny styl - mówi Jutkiewicz.

Komiks niemiecki ma kilka cech charakterystycznych, które zauważymy w prezentowanych podczas wystawy ok. 60 powieściach graficznych.

- Ich obrazki są trochę odrzucające i brzydkie, typowe dla tak zwanego stylu brutalnego. Liczy się w nich historia, a obrazek ma służyć tylko jej opowiadaniu. Często są to komiksy autorstwa jednej osoby, której wizja jest bardzo mocna i która przez swoją wrażliwość i umiejętności plastyczne przefiltrowuje daną historię - twierdzi Jutkiewicz.

Zróżnicowana jest również tematyka. - Wśród prezentowanych komiksów znajdziemy m.in. fantastyczne, za który uważany jest m.in. "Reprodus'' Markusa Färbera. Dużo jest też utworów obyczajowych, najczęściej bio- i autobiograficznych, opowiadających o życiu codziennym we współczesnych Niemczech oraz interpretujących literaturę, jak na przykład dzieło o Don Kichocie.

Często poruszane są także kwestie polityczne, dotykające zagadnień równouprawnienia, mniejszości seksualnych czy etnicznych - wylicza znawca komiksów.

Wspólną cechą jest opowiadanie historii z perspektywy bohatera komiksu. - Tak jest m.in. w ,,Bokserze'' Reinharda Kleista,opowieści o polskim Żydzie, który był zmuszany do walk bokserskich w obozie w Auschwitz, a następnie wyjechał do USA, by tam dalej walczyć. Takie komiksy dobrze się czyta. Możemy przyjąć lub odrzucić sposób myślenia bohatera - mówi specjalista.