Na półce

"Listy do młodego pisarza”

Mario Vargas Llosa

przeł. Marta Szafrańska–Brandt, Znak, Kraków 2011.

Ta książka się dopiero ukaże, ale już teraz warto odłożyć na nią stosowne fundusze. Zwłaszcza, gdy się należy do wcale nie małej grupy fanów tegorocznego laureata literackiej Nagrody Nobla. Sam autor mówi, że to książka na wskroś osobista. Bo opowiada w niej między innymi, dlaczego został pisarzem i czy stało się to przez przypadek, czy może nie. Z książki dowiemy się również między innymi, jakim najkrótszym opowiadaniem świata się zachwyca Llosa. Oraz czym tak naprawdę jest dla niego pisanie. To intymna, pełna pasji opowieść, jaką pisarz postanowił się podzielić ze swoimi wiernymi przyjaciółmi – czytelnikami.

"Przygody Baltazara Gąbki. Trylogia”

Stanisław Pagaczewski

Wydawnictwo Literackie, Kraków 2011.

Są takie książki, które w dzieciństwie były kompletnie zaczytane. Wytarte do nieprzytomności strony i pobrudzone do szarości rogi. W mojej prywatnej kolekcji wśród takich pozycji był Baltazar Gąbka. Śledziłem jego losy zresztą równie chętnie potem na ekranie telewizora. Smok Wawelski, Balatazar Gąbka i depczący mu po piętach Szpiedzy z Krainy Deszczowców – oto świat, do którego chętnie się przenosimy. Jeszcze raz? Po latach? Czemu nie! W twardej oprawie, z kolorowymi ilustracjami. W sumie 718 stron wyśmienitej lektury. Palce lizać...

"Baśniobór: Gwiazda Wieczorna ”

Brandon Mull

przeł. Rafał Lisowski, W.A.B., Warszawa 2011.

Baśniobór to propozycja dla tych, którzy się nie boją baśni i którzy... nie boją się. Po prostu. W poprzednim tomie Kendrze i Sethowi udało się uratować Baśniobór przed Stowarzyszeniem Gwiazdy Wieczornej. Ale Stowarzyszenie się nie poddaje. Baśniobór kryje w sobie jeden z potężnych artefaktów, które pozwalają uwolnić najpotężniejsze demony z zaklętego więzienia. "Urocza historia, która sprawiła, że zmęczenie ostatnich tygodni gdzieś się ulotniło. Czuć w niej inspiracje Tolkienem, Lewisem, a nawet Rowling” – chwalił poprzednią część jeden z blogów czytelniczych.

"Florenckie lato”

Judith Lennox

przeł. Bożena Kucharuk, Prószyński i S–ka, Warszawa 2011.

Judith Lennox znana jest z tego, że uracza swoich czytelników – a zwłaszcza czytelniczki – historycznymi romansami. Cieszą się one sporym zainteresowaniem i kradną one przynajmniej kilka godzin spragnionym takich historii. Oto i kolejna opowieść, w której tym razem Siostry Tessa i Frederica Nicolson spędzają ostatnie beztroskie lato 1933 roku w pięknej Villi Millefiore w pobliżu Florencji. Ale już cztery lata później włoskie wakacje są wspomnieniem. Tessa jest bowiem modelką w Londynie, gdzie stała się główną rozgrywająca w miłosnych podbojach. Do czasu...