Czarno-białe ptaszysko, przyozdobione eleganckim czubem na głowie, wyleciało nagle spod moich nóg. Gniazdo musiało być tuż-tuż. Wpierw zatoczyła w powietrzu kilka beczek. Zawrzeszczała przeraźliwie. Chciała mnie przegnać z wąskiej ścieżynki. Musiałem iść dalej lub podeptać młode zboże.
I zaczęło się przedstawienie. Czajka spadła na ziemię niczym rażona piorunem. Niezdarnie uniosła się na nogach i wlokąc za sobą skrzydło pełzła z mozołem do przodu. Co i rusz zerkała wstecz, sprawdzając, czy na pewno podążam za nią. Biedny ptak, który uchodzi prześladowcy ostatkiem sił.
Gdybym był lisem, to pognałbym za nią bez wahania. Nie dałem się nabrać na spektakl pod tytułem: - Patrz, jestem chora, ranna, zjedz mnie. Wszystko służyło odciągnięciu napastnika od gniazda na ziemi. Kiedy minąłem zakazaną strefę, czajka nagle ozdrowiała. Zatoczyła zwycięską rundę w powietrzu. Wygrała. Niech jej będzie.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
