Największe winy… Majchrowskiego

Stąd wziął się gatunek wypowiedzi, w którym dostrzegam ślady słynnego wywiadu-rzeki z Melchiorem Wańkowiczem. Król polskiego reportażu udzielił go Krzysztofowi Kąkolewskiemu, co odebrano jako namaszczenie następcy.

Ciepły do schedy po Majchrowskim nie pretenduje z powodu dożywocia, jakie grozi gospodarzowi Krakowa. Nie wiem, jak czytelnicy odbiorą jego przesłanie, aliści niżej podpisany interpretuje przedwyborczy utwór jako subtelną chęć wyperswadowania Profesorowi próby bicia rekordu zasiedzenia się w Pałacu przy Wszystkich Świętych. Co innego jeszcze jedna kadencja na fotelu, ale nie więcej, bo rozliczne kompetencje Majchrowskiego, jako prawnika, historyka, wreszcie polityka mogłyby ulec zmarnieniu.

Redaktor daje się wygadać swojemu bohaterowi i pewnie z tego względu jego winy i zaniechania znacznie relatywizuje. Gdybym dostąpił zaszczytu, jako ekspert od sportu, dołączyć do grona luminarzy oceniających Majchrowskiego, dołożyłbym dziegciu do tej beczki miodu. Poleciałbym przede wszystkim po winowajcy porażki olimpijskiej Krakowa, który zamiast być na pasku pani Marczułajtis, dał się uwieść idei demokracji bezpośredniej, ogłaszając referendum.

Niestety, z wyczucia tego, co narodowi w duszy gra, znajomości nie wykazał, pośrednio przyczyniając się do olimpiady zimowej w Kazachstanie. W wywiadzie powiada, że w dużym stopniu zawiniły krakowskie media, od początku topiące ideę igrzysk. Dostało się dziennikarzom "Gazety Krakowskiej" za to, że na Facebooku świętowali postawienie na swoim.

Pan prezydent spytał, komu przy okazji "meldowali wykonanie zadania?". Wyjaśniam: meldunek przyjmowałem jako redakcyjny senior, a także jako pionier pisemnego zwalczania olimpijskiego złudzenia. Z tego też powodu Tomaszowi Leśniakowi zarzucam zawłaszczenie należnej mi sławy pogromcy IO 2022!

Red. Ciepły nieprecyzyjnie opisał rolę prof. Majchrowskiego w doprowadzeniu (marzec 2003) do stanu zimnej wojny pomiędzy Krakowem a USA. Cały zachodni świat nie miał nic przeciwko inwazji Waszyngtonu na Irak, tymczasem Profesor napisał artykuł ("Pax americana"), w którym obsobaczył George'a Busha jr i jego połączone sztaby. Jam ci ten pamflet na USA skierował do druku i w ten sposób naraziłem miasto i "GK" na straszliwy odwet.

Skończyło się na tym, że Departament Stanu obłożył anatemą Majchrowskiego, nadając mu tytuł "persona non grata", co skutkowało tak jak dzisiejsze restrykcje wobec ludzi Putina. Oczywiście, wszystkiemu winien... Majchrowski, ale mnie się dostało, kiedym zamierzał lecieć z piłkarzami do Chicago!