Nasza samoobrona

O tym się mówi

Mówi - i macha ręką. Bo wszystko już było, bo wszystko jest znane. Koalicje, oparte na partykularnych interesach i strachu, prowokacje, montowane mniej lub bardziej udolnie, wybory opóźniane i przyśpieszane (a także poprzedzane manipulowaniem ordynacją), obłuda, zakłamanie i brak kompetencji tych, którzy mieli tymi cnotami świecić niczym księżyc w pełni - też. I egoizm klasy politycznej - nawołującej na przykład do rozluźnienia gorsetu Kodeksu pracy w celu mocniejszego wzięcia za pysk czarnoroboczych, a dla siebie uchwalającej rekordowej długości wakacje - również. I o przekonaniu tych tęgoszyich, krótkopalcych (jak pisał satyryk w minionej epoce), że dla społeczeństwa nie ma ważniejszych spraw aniżeli ich anse i alianse - jako żywo.
A więc dajmy im się bawić. Odwróćmy się do nich plecami. Próbujmy żyć. Ale nie jak oni - uczciwie. Miejmy jedno słowo. Dotrzymujmy go. Patrzmy na cudze jak na swoje. Nie wyciągajmy ręki po nienależne. Idźmy na spacer, do parku, nad wodę. Rozmawiajmy. Nie dajmy się do cna omamić - także pracą ponad siły, nieadekwatną do coraz gorszej płacy.
I myślmy: że wszystko już było. I że mamy coraz mniej czasu. Na zamyślenie, na zachwyt, na miłość. Zwłaszcza na nią. Bo raz zraniona - umiera. Bez szans na reanimację.
Przestańmy myśleć o niegodnych naszej uwagi. Myślmy o sobie: o zagubionych w świecie, gnającym donikąd. Myślmy o sobie. O nas. Żyjących tu i teraz, patrzących odtąd - dotąd.
Niech to będzie samoobrona przed potężniejącym ogłupieniem. Nasza samoobrona. Pisana małą literą...
(DELL)