Choć nauczycielką chciała zostać od dzieciństwa - nawet urodziła się 1 września - to jej pierwsze zajęcie nie było związane ze szkołą. W latach 80., po urodzeniu dziecka nie mogła pracować na etacie, wpadła więc na pomysł, aby wyrabiać biżuterię i sprzedawać ją do butików.
Wtedy modne były wyroby z modeliny, ale ona - za podpowiedzią kolegi - robiła korale i pierścionki z masy, z jakiej tworzone są... sztuczne zęby. - Dzięki temu moja biżuteria wyróżniała się tym, że wytrzymywała ucisk do 400 kg, a poza tym wyglądała jak z kości słoniowej - opowiada Teresa Schwarz.
Pieniądze ze sprzedaży wystarczyły na wakacje. Jednak po dwóch latach biznes przestał się opłacać i wtedy postanowiła zrealizować wreszcie swoje marzenie. Zaczęła pracę w wiejskiej szkole w podkrakowskiej Brzoskwini. - Dzieci były wspaniałe, ale w zimie trzeba było chodzić do szkoły ponad trzy kilometry, w temperaturze minus 20 stopni, bo nie dojeżdżał tam żaden autobus - wspomina. Takie spacery stały się zbyt uciążliwe i postanowiła zrezygnować.
Pyszna nauka alfabetu
Obecną pracę - w Szkole Podstawowej nr 162 na krakowskim Kurdwanowie - znalazła przez przypadek. Kiedy przyszła zapisać tam swoją córkę, okazało się, że szukają nauczycieli. - I zostałam tu do tej pory, z krótką przerwą na pracę w sekretariacie dużej firmy, co jednak okazało się zupełnie nie dla mnie - wspomina pani Teresa.
W swojej szkole cieszy się opinią nauczyciela, który nie lubi sztampy. - Zawsze ma oryginalny pomysł na prowadzenie lekcji. Korzystanie z gotowych konspektów ją nudzi - mówi Magdalena Lach, jej koleżanka z pracy.
- Jest bardzo twórcza. Jej pomysł, aby dzieci poznawały alfabet, zjadając potrawy, których nazwy zaczynają się na daną literkę, został wprowadzony we wszystkich pierwszych klasach - dodaje Maria Baran, dyrektor SP nr 162. Wymyślone przez panią Teresę zajęcia noszą nazwę „Zjeść alfabet”. Jeden z uczniów przyszedł na nie z miską pełną racuchów, które smażył wspólnie z tatą od piątej rano.
W efekcie takich zajęć powstaje „Pyszny Zeszyt”, w którym dzieci zapisują nowe literki i nazwy potraw: tradycyjnych polskich, ale też inspirowanych kuchnią świata, z krajów, które odwiedziła pani Teresa.
Podróże i joga
Jej pasją są podróże, głównie do Azji. Jeździ tam z mężem i wnukiem. Trzy lata temu pojechali na wycieczkę do Tunezji - Śladami Gwiezdnych Wojen. - Cały pobyt spędziliśmy na pustymi - wspomina. Potem były Tajlandia, Wietnam, Kambodża, Birma i Malezja. - W szkole powinni pracować ludzie, którzy coś przeżyli. Wtedy mają uczniom o czym opowiadać. Nawet jeśli o tym nie mówią, to mają inny stosunek do świata niż ci, którzy nigdzie nie wyjeżdżali - uważa pani Teresa.
Dzięki tym podróżom dzieci, które w trzeciej klasie mają w podręczniku rozdział o Azji, mogą obejrzeć pieniądze z tych krajów, np. plastikowe banknoty z Malezji, i zdjęcia, np. ze Święta Wody w Bangkoku. Przy okazji pani Teresa uczy ich tolerancji dla innych kultur. A także technik relaksacyjnych, które przyswoiła na kursach jogi.
Z podróży przywozi także inne pomysły do pracy. W Norwegii podpatrzyła system oceniania. Teraz w jej klasie dzieci oprócz zwykłych ocen zbierają punkty za zachowanie i naukę. Co miesiąc wybierana jest złota dziesiątka uczniów, którzy mają najwięcej punktów.
Przez 30 lat swojej pracy Teresa Schwarz zawsze trzymała się dwóch zasad. Pierwsza brzmi: nie wolno się nudzić, druga: lekcje nie mogą być oderwane od rzeczywistości.
Dlatego często inspiruje się bieżącymi wydarzeniami. Ponieważ w tym tygodniu obchodzona była 35. rocznica wprowadzenia stanu wojennego, przez pół godziny opowiadała dzieciom z III klasy, o tym co się działo w grudniu 1981 r. - Chciałam, aby doceniły czasy, w których żyją, a także zrozumiały fragment polskiej historii - mówi.
Czy patriota to idiota?
Nie tylko wydarzenia historyczne dyktują temat zajęć. Czasem decyduje o tym przypadek. - Kiedyś rano słuchałam radia i ktoś powiedział , że dziś mamy Dzień Kota. Wpadłam na pomysł, żeby dzieci z postaci kota stworzyły coś innego, np. zjeżdżalnię. Przy okazji mogły się dowiedzieć o zwyczajach tych zwierząt - opowiada pani Teresa.
Zdarza się, że to dzieci decydują, o czym będzie mowa na lekcji. Tak było wtedy, gdy uczniowie z II klasy mieli za zadanie ułożyć pytania do wiersza. Jedno z nich napisało: „A co będzie, jak umrę?”. To sprowokowało rozmowę o tym, co się dzieje po śmierci z naszym ciałem i duszą. A także o urnach, trumnach i pochówkach w różnych kulturach.
Nietypowo było także na lekcjach poświęconych postawom patriotycznym. Temat jednej z nich brzmiał: „Czy patriota to idiota?”. Trzeba było znaleźć wady i zalety tego, że się jest Polakiem. Rozmawiali o tym, dlaczego z naszego kraju wyjeżdża tylu ludzi.
W szkole prowadzi także zajęcia dodatkowe pod nazwą „Trening Twórczego Myślenia”. Na jednych z ostatnich zajęć dzieci miały za zadanie wymyślić osiedle, narysować je, nazwać ulice, a potem sprzedać koledze jedno z mieszkań.
Jej lekcje są pełne niespodzianek, dlatego uczniowie nie lubią, gdy wyjeżdża. - Kiedy wróciłam z jednej z podróży, dostałam mnóstwo laurek. Jedna była z zakazem latania, a druga z wyznaniem:„Lekcje bez pani to jak bal bez tańca”. Dla takich chwil warto uczyć - mówi Teresa Schwarz.
Do naszego plebiscytu zgłosili ją rodzice. Pani Teresa zdobyła najwięcej głosów w kategorii „nauczyciel szkoły podstawowej”.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
