Nie żyje Edmund Wnuk-Lipiński. Nie doczekał premiery autobiografii

Lista uczelni, które zakładał lub na których uczył, jest imponująca. Jedną z idei, które mu towarzyszyły, było przekonanie, że o sile państwa decyduje jakość jego życia naukowego. W 2011 roku prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. "Za wybitne zasługi w działalności naukowo-badawczej, dydaktycznej i społecznej oraz popularyzowanie nauki w Polsce i na świecie".

Pochodził z kaszubskiej Suchej, nieopodal Kartuz, gdzie urodził się w 1944 roku. Na Uniwersytecie Warszawskim przeszedł całą ścieżkę naukową, konsekwentnie uzyskując stopnie: doktora, doktora habilitowanego, profesora nauk humanistycznych, specjalizował się w socjologii polityki, wyjaśniając m.in. zjawiska walki o władzę.

Sumienny, dokładny, obowiązkowy - wspominają go dziś dawni studenci. Stroniący od polityki, trzymający wysoko moralne standardy wykładowcy akademickiego. "Mojemu pokoleniu przyszło żyć w ciekawym, choć pokojowym momencie historycznym. Od kilku stuleci Polska nie przeżywała tak długiego okresu bez wojen czy choćby powstań (...).

Tym razem Polacy okazali się mądrzy przed szkodą, choć to niebywałe osiągnięcie jest przez część elity politycznej i kulturalnej traktowane z lekceważeniem, by nie powiedzieć - z pogardą" - pisał we wspomnieniach "Światy równoległe. Autobiografia subiektywna w sensie ścisłym". Nie doczekał jej premiery, zmarł dwa tygodnie przez jej ukazaniem się na rynku.