Niebiescy będą bezdomni. Stamford Bridge idzie do rozbiórki. Gdzie zagra Chelsea?

Prezes Blues Todd Boehly nieformalnie zwrócił się do swojego kolegi Shada Khana, prezesa Fulham, z prośbą o przeniesienie większości meczów domowych na Craven Cottage. Szefowie Chelsea zapytali również Rugby Football Union o zorganizowanie europejskich meczów i większych meczów krajowych na Twickenham. Również Wembley, które gościło wszystkie domowe mecze Tottenhamu Hotspur podczas budowy ich nowego stadionu, jest uważane za alternatywę dla Twickenham.

Przewiduje się, że Chelsea będzie musiała wyprowadzić się ze Stamford Bridge na cztery lata, jeśli zdecyduje się go zburzyć i zbudować całkowicie nowy stadion. Mówi się, że w planach jest osiągnięcie pojemności co najmniej 60 000, a właściciele są gotowi zburzyć wszystkie cztery trybuny i umiejscowić boisko poniżej poziomu gruntu, aby to osiągnąć. Stamford Bridge znajduje się w ciasnej przestrzeni w gęsto zabudowanym obszarze zachodniego Londynu, w sąsiedztwie linii kolejowych, linii metra, a także cmentarza.

Konsorcjum Boehly'ego zobowiązało się do zorganizowania dodatkowych 1,75 miliarda funtów na koszty stadionu i drużyny, oprócz ceny zakupu 2,5 miliarda funtów, za jaką kupili klub od Romana Abramowicza w zeszłym roku.

Abramowicz otrzymał pozwolenie na przeprowadzenie przebudowy Stamford Bridge, ale zamroził plany w 2018 roku po tym, jak Wielka Brytania opóźniła odnowienie jego wizy.

Dom The Blues o pojemności 40 341 miejsc jest najmniejszy w wielkiej szóstce Premier League, a obecnie jest dziewiątym co do wielkości stadionem w całej lidze. Klub od dawna starał się rozwiązać ten problem. Pod rządami Abramowicza rozważano nawet przebudowę elektrowni Battersea na stadion piłkarski.

Dosłowne tłumaczenie nazwy to "most Stamford" i odnosi się do potoku o nazwie Stanford, dzisiaj już nieistniejącego dopływu Tamizy.

Oficjalne otwarcie stadionu nastąpiło 28 kwietnia 1877 roku. Został on zaprojektowany przez Archibald Leitch, a w jego zamierzeniach miał pomieścić 100 tysięcy widzów, co miało oznaczać drugi najlepszy wynik pod względem pojemności w kraju po obiekcie zespołu Crystal Palace. Obecny stadion Chelsea był wtedy wyłącznie areną potyczek lekkoatletycznych, pierwsze spotkania piłkarskie zaczęto rozgrywać na nim dopiero 28 lat po otwarciu. Przeznaczenie obiektu na użytek czysto piłkarski wiąże się z powstaniem klubu Chelsea.

Przedsiębiorca budowlany oraz właściciel obiektu Gus Mears pragnął pozbyć się stadionu, dlatego złożył ofertę jego sprzedaży drużynie Fulham. Władze tego klubu jednak nie skorzystały z oferty. Od pomysłu sprzedaży ostatecznie odwiódł Mearsa Frederick Parker, znany finansista, który doradził mu założenie nowego klubu z siedzibą właśnie na Stamford Bridge. Od tamtego roku – 1905 – datuje się powstanie jednego z najbardziej znanych angielskich klubów – Chelsea FC.

Na XVIII-wiecznych mapach Londynu można zobaczyć w okolicach dzielnicy Chelsea małą zatoczkę "Stanford". Jak wskazywały mapy kartograficzne, znajdowała się ona tam, gdzie obecnie stoi jedna z trybun obiektu – East Stand. Jadąc w stronę stadionu ulicą Fulham Road trzeba było przejechać po moście nazywanym potocznie "Little Chelsea Bridge", który wznosił się ponad małym potokiem wpływającym do zatoczki "Stanford". Ze zlepku słów powstawały nazwy "Stanford Bridge", "Stanbridge", aż ostatecznie przyjęto "Stamford Bridge" jako obecną nazwę stadionu Chelsea.

Stamford Bridge to jeden z najstarszych oraz najnowocześniejszych stadionów na Wyspach. W jego skład wchodzą: dwupiętrowa trybuna północna im. Matthew Hardinga, również dwupiętrowa trybuna północna – "Shed End", trzypoziomowa "East Stand" oraz największa "West Stand".

Obiekt Stamford Bridge wchodzi w skład wielkiego kompleksu "Chelsea Village", który zawiera ponadto 2 czterogwiazdkowe hotele, 5 restauracji, sale bankietowe i konferencyjne, nocne kluby, podziemny parking czy różnego rodzaju pomieszczenia rekreacyjne i odnowy biologicznej. Obecnie na mecze Chelsea przychodzi średnio 41 tysięcy widzów, co stanowi siódmą pod względem wielkości widownię piłkarską w Anglii.