Niech się wiosna stanie

Fot. Grzegorz Kozakiewicz

Przemysław Osuchowski: OBERŻYŚWIAT

Wśród ulubionych moich win królują włoskie, wśród włoskich toskańskie, między toskańskimi najwyżej cenię jednoodmianowe Sangiovese, a spośród Sangiovese wielbię rodzinę krzewów Sangiovese Grosso. Wyselekcjonowano ten szczep przed około 200 laty na łagodnych zboczach wokół miasteczka Montalcino na południe od Sieny. Wytrwałe dbanie o kolejne rozsady przyniosło efekty niebywałe. Sangiovese Grosso mają owoce maleńkie, ale sok mocno skoncentrowany. Gdy przed ponad 160 laty pożeniły się rodziny Biondi i Santi, na świat przyszedł wizjoner wyrafinowanej enologii Ferruccio Biondi-Santi. Jego potomkowie w praktyce dzierżyli monopol na produkcję Brunello aż do lat 60. ubiegłego wieku. Przed laty wino to sławne było nie tylko z racji wyjątkowości szczepu, gleby i niewielkiego obszaru uprawy (do dzisiaj ledwie kilkanaście kilometrów wokół Montalcino). Głównym wyróżnikiem trunku było powolne dojrzewanie w wielkich beczkach ze slawońskiego dębu. Brunello w dębinie zmierzało do wyrafinowanej równowagi aż 10 lat. A potem jeszcze odpoczywało w butelce tyle samo zim. Dzisiaj, gdy Brunello powstaje w ponad dwustu winnicach (efekt dotacji unijnych dla nowo powstających winnic), progi apelacji obniżono. Wino więc dojrzewa 2 lata w beczce i kolejne 2 w butelce, zanim trafi do klientów. Jednak szanujący swe podniebienie i piwniczne zbiory smakosz nie wypija czterolatka, ale czeka cierpliwie co najmniej drugie tyle. Bo potencjał Brunello di Motalcino jest zaiste potężny! Moje z winnicy Banfi ma właśnie 8 lat.

Kolor i ślad na kieliszku ciemny, niemal brunatny (jak zresztą nazwa zdaje się sugerować), aromat gładki, jednorodny, owocowy z domieszką malinowych i jeżynowych owoców i liści. Smak bardzo długi. Taninowy, lecz nie szorstki. Delikatna mineralna kwasowość dopasowana do winogronowej treści. Wina takie nazywam toastowymi. Bo nie trzeba ich prowokować pleśniowym serem ani dziczyzną, by pokazało atuty. I ważna uwaga - gdy przyjdzie nam doświadczyć dobroci takiego cudu, nie spieszmy się. Brunello należy delikatnie przelać do karafki - albo przynajmniej odkorkować butelkę półtorej godziny przed toastem - i poczekać aż się "otworzy". Również w kieliszku dostrzeżemy, że każdy kolejny łyk będzie ciekawszy i odkrywczy. Wino godne wiosny. Jakże wytęsknionej.

Brunello di Montalcino niestety kosztuje co najmniej 30 euro, ale rachunki za zimowy sezon grzewczy mam znacznie wyższe.