Niedbalstwo sędziego

Sprintem przez igrzyska - PARYŻ 1900 r.

 II IGRZYSKA OLIMPIJSKIE, Paryż, 14 maja - 28 października 1900 r.
 KLASYFIKACJA MEDALOWA:
1. Francja 29 41 32
2. USA 20 14 9
3. W. Brytania 17 8 10
4. Belgia 8 7 5
5. Szwajcaria 6 2 1
6. Australia 4 0 4
 KLASYFIKACJA INDYWIDUALNA:
1. Alvin Kreaenzlein (USA)
lekkoatletyka 4 - -
2. Konrad Staeheli (Szwajcaria)
strzelanie 3 - 1
3. Ray Ewry (USA)
lekkoatletyka 3 - -
4. Irwing Baxter (USA)
lekkoatletyka 2 3 -
5. Walter Tewksbury (USA)
lekkoatletyka 2 2 1
6. Charles Bennet (W. Brytania) lekkoatletyka 2 1 0
 W CIENIU WYSTAWY. Pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie rozegrano w 1896 roku w Grecji. Były próbą udana; Grecy proponowali więc, aby igrzyska urządzać stale na ich terenie. Niemniej MKOl zdecydował inaczej, wybór następnych padł na Paryż. To były długie igrzyska. Trwały prawie pół roku. Zawody sportowe przeprowadzano w ramach wystawy światowej w stolicy Francji. Niemniej to wystawa cieszyła się powodzeniem, a nie zmagania sportowców. Sport dopiero raczkował.
 DEBIUT KOBIET. Organizacja paryskiej olimpiady była kiepska. Lekkoatleci startowali poza centrum miasta, w Lasku Bulońskim, z kolei pływacy walczyli w nurtach Sekwany. Widzowie zbierali się przypadkowo.
 Przy okazji tych igrzysk zorganizowano w Paryżu imprezę dla zawodowców, przestrzegano wtedy rozdziału amatorów od profesjonalistów.
 Po raz pierwszy w igrzyskach wzięły udział kobiety, było ich w Paryżu 8. Walczyły w golfie i tenisie.
 ŚWIĘCONO NIEDZIELĘ. Walczono według ówczesnych, z dzisiejszego punktu widzenia dziwnych, regulaminów. Na przykład w dal w finale zaliczano wynik z eliminacji. Amerykanin Prinstein otrzymał srebrny medal za skok w dal, choć w finale nie oddał ani jednego skoku. Wpisano mu wynik wcześniejszy, właśnie z eliminacji. W finale ten zawodnik nie startował, bo to była niedziela, a on, jako gorliwy chrześcijanin, ten dzień święcił. Ale i tak medal mu nie uciekł.
 Z kolei przedziwnie zorganizowano skok o tyczce. Też przypadł w niedzielę, kilku zawodników właśnie z powodów religijnych nie stanęło na starcie. Zażądali, aby nazajutrz powtórzyć konkurs. Organizatorzy się ugięli, powtórzono, uzyskano wtedy lepsze wyniki niż w pierwszym, ale oficjalnym zwycięzcą ogłoszono triumfatora pierwszego konkursu...
 ZABŁĄDZIŁ W LESIE. Prawdziwego pecha miał Szwed Fast w maratonie. Biegł samotnie na czele, aż dotarł do rozstajnych dróg w podparyskim lesie. Akurat sędzia, który miał wskazywać kierunek, z powodu upału zaszył się w krzakach. Niedbalec tłumczł się potem, że nie przypuszczał, aby ktoś tak szybko dobiegł do jego stanowiska. Osamotniony Szwed wybrał złą drogę. Kiedy się zorientował, wrócił, ale stracił kilka kilometrów, a przed nim było już trzech biegaczy. Zdążył dogonić jednego z nich i zdobyć brąz. Zaledwie...
 POŁĄCZONE SIŁY. Popularną dyscypliną było przeciąganie liny, rozgrywane na IO w latach 1900-20. W Paryżu wygrała wspólna ekipa Danii i Szwecji. Kiedy z igrzysk skasowano tę konkurencję, przeciąganie liny przeniosło się wyłącznie do festynów ludowych, imprez rekreacyjnych.
 Czołową postacią igrzysk był Amerykanin Ray Ewry, który wygrał skoki w dal, wzwyż i trójskok, a wszystkie skoki oddawano wtedy z miejsca. Ale też rozegrano inny skok w dal, z rozbiegiem, gdzie triumfował potomek emigrantów z Niemiec, Amerykanin Alvin Kraenzlein. Zdobył w Paryżu najwięcej złotych medali, bo 4, także na 60 m,
110 m i 200 m przez płotki.
 BOHATER IGRZYSK: Ernst Fast (Szwecja), moralny zwycięzca maratonu.

(jot)