Niedostępna zapora

Winne przepisy i przełożeni?

Fot. Wojciech Chmura

 Starostwo w Gorlicach od miesięcy czyni starania o udostępnienie zwiedzającym korony zapory wodnej na Ropie w Klimkówce. Bezskutecznie. Biurokracja gospodarki wodnej trzyma się mocno, a zapora wydaje się być miejscem równie niedostępnym, jak ściśle strzeżone bazy wojskowe.
 Zapory, a ściślej ich korony, niczym platformy widokowe, są zwykle otwarte dla turystów. Np. w Czorsztynie-Niedzicy, Solinie czy na wielu tego typu obiektach zagranicznych. W przypadku Klimkówki krakowski administrator (właściciel) obiektu nie wyraża na to zgody i proponuje turystom oglądanie okolicy i jeziora ze... szlaku pomiędzy górami Żdżar i Kiczera (609 m npm.), byle tylko w oddali od zapory. Administracja wodna gotowa jest nawet wykonać przy szlaku mapę (planszę) okolicy oraz ławki.
 - W związku z odpowiedzialnością za bezpieczeństwo ludzi znajdujących się w obiekcie RZGW Kraków, nie możemy zezwolić na niezorganizowane przebywanie osób nie będących pracownikami na terenie zapory wodnej i elektrowni. Zapora i zbiornik wodny są atrakcją turystyczną i krajobrazową, ale głównie służą dla gospodarki wodnej i energetycznej, są specyficznym zakładem produkcyjnym - poinformował starostwo zastępca dyrektora ds. eksploatacji RZGW Tadeusz Litewka.
 W wyjątkowych przypadkach wstęp na zaporę będzie możliwy po uzgodnieniu z kierownikiem zbiornika wodnego, obowiązkowo w grupach zorganizowanych z przewodnikami. Kierownik zbiornika, inż. Wiesław Górecki, zaprasza chętnych codziennie w godz. 15.30-18 lub w dni świąteczne w godz. 9-18.
 - Na tyle zezwalają mi przepisy i przełożeni. Swobodne przejście przez zaporę jest niemożliwe. Kto miałby wziąć odpowiedzialność za utrzymanie tego przejścia i schodów oraz za ewentualne (odpukać) wypadki? Winny jest projektant, który nie przewidział takiego rozwiązania. Nie ma po prostu miejsca na spacery.
 Wiadomo, że tego typu obiekty muszą być pod stałą kontrolą, ale w tym przypadku popadanie w przesadę przypomina osławione zakazy fotografowania na dworcach PKP czy PKS z minionej epoki. A może warto zaeksperymentować i otworzyć zaporę choćby na kilka najbliższych tygodni? Zobaczymy, czy bezpieczeństwo obiektu zostanie narażone na szwank.

(leŚ)