Nieładnie, Kaziu!

Sporo emocji wśród lokalnych samorządowców wywołało oficjalne podpisanie porozumienie w sprawie utworzenia i rozwoju Chrzanowsko-Trzebińskiego Parku Przemysłowego. Na uroczystości stawili się nie tylko sygnatariusze porozumienia, a więc burmistrzowie Trzebini i Chrzanowa, prezes Spółki Restrukturyzacji Kopalń (jechał z daleka) oraz prezes Agencji Rozwoju Małopolski Zachodniej, ale także senator Bogusław Mąsior - ojciec chrzestny przedsięwzięcia, burmistrz Libiąża, dyrektor libiąskiej kopalni, prezes Zrzeszenia Przedsiębiorców Ziemi Chrzanowskiej oraz kilku innych znanych panów. Zabrakło tylko chrzanowskiego starosty Kazimierza Boronia. Niby uruchomienie parku to nie jego sukces, bo starania trwały już od dwóch lat i niby powiat niewiele będzie miał w nim do zrobienia. Niby, bo przecież park, z którym samorządowcy wiążą tak duże nadzieje na gospodarczy rozwój, to nie tylko szansa dla gmin, które są sygnatariuszami porozumienia, ale i całego powiatu. Obecność starosty była więc bardzo pożądana. A tu nic. Cenne minuty mijały, niezdecydowani panowie deliberowali, czy wypada zaczynać bez włodarza, czy nie i wszystko wskazywało, że spotkanie mocno przesunie się w czasie. Zdezorientowany senator wydzwaniał do starosty z pytaniami, gdzie jest i kiedy dojedzie. - Tu wszyscy czekają Kaziu - szeptał do komórki senator. I wszyscy czekali, w napięciu obserwując, jaki będzie finał owych rozmów. Sytuację uratował dopiero burmistrz Trzebini Adam Adamczyk, który po męsku stwierdził: - Czas zaczynać. Każdy z nas ma sporo pracy i ceni swój czas. Nie ma na co czekać, a starosta najwyżej dojedzie - skitował burmistrz i na jego komendę: "trzy, cztery" samorządowcy ruszyli do krzeseł. Gdy po kilkunastu minutach porozumienie zostało podpisane, na salę wkroczył uśmiechnięty i wypoczęty starosta. - Już po wszystkim Kaziu - rzucił ktoś z sali. Kazimierz Boroń zdawał się jednak wcale tym nie przejmować. Grzecznie usiadł obok senatora, który wcześniej tak skutecznie za nim wydzwaniał. Nie skomentował też (przynajmniej oficjalnie) swojego spóźnienia.