Niemcy stawiają!

Stojąca w kolejce po napoje miejscowa dziewczyna nieśmiało prosi przybyszów z Europy:

– Przepuścicie mnie? Mam za chwilę autobus, a chciałam kupić tylko jedną wodę.

Natychmiast dołączyła druga Brazylijka: – Ja też stoję po jedną butelkę.

– Dwie wody dla pań! – zaordynował blondyn w koszulce reprezentacji Niemiec, po czym dodał równie gromkim głosem: – Proszę doliczyć do rachunku. To my wygraliśmy.

– A co dla pana? – dopytywała sprzedawczyni.

– Trzydzieści piw!

– Ile?

Mężczyzna wyciągnął przed siebie dłonie i trzykrotnie pokazał wszystkie palce. – Koniecznie schłodzone! Brrr – wstrząsnął całym sobą.

– Gelado?

– Ja, ja, gelado.

Podczas gdy sprzedawczyni ruszyła do magazynu na poszukiwanie puszek z piwem, w innej części dworca niemieccy fani, już kołyszący się lekko na nogach, raczyli się wódką. Wyglądało, niestety, że ciepłą.

Pamiętam, jak przed dwunastu laty w samolocie z Seulu spotkałem niemieckiego kibica zmierzającego na finał w Yokohamie. Był mentalnie szczęśliwy, a jednocześnie materialnie wykończony. Proponował, byśmy z lotniska w Tokio wzięli wspólnie taksówkę do centrum, bo sam już nie podoła. – Od miesiąca latam tam i z powrotem. Zaczynałem w Japonii. Później musiałem przenieść się za drużyną do Korei, a teraz znów Japonia – narzekał.

Tamten mundial był rzeczywiście pod względem logistycznym wykańczający. Ale i tak nie równał się z brazylijskim. Tutaj, w kraju wielkości starego kontynentu, do finału wytrwają tylko kibice z głębokimi kieszeniami. I liczę, że jak wygrają, będą stawiać całemu Rio.