Nieoczywiste związki

Co ciekawe, był uważany za zwiastuna Nowych Dzikich, ale to prace, które trudno zmieścić w jednym nurcie. Jest to malarstwo zbyt bogate formalnie i znaczeniowo.

To artysta, w którego dziełach spotykały się sacrum i profanum, świętość i codzienność utrzymana w stylistyce sztuki ludowej. Tej, w której artysta dorastał w Nawojowej, która kształtowała jego wrażliwość, gust i styl. Dzięki temu zestawieniu obrazy Muchy pełne są napięć podkreślanych kolorem, a raczej ostrością barwnych zestawień, dość nieraz ryzykownych, ale zawsze trafionych.

To, co zwraca uwagę w obrazach prezentowanych w galerii Artemis, to tętno czasów. Lata osiemdziesiąte, strach i beznadzieja. Te prace malowane są ciemnymi barwami, powtarza się motyw Chrystusa w ogrójcu, ale jakże współczesnym – to krata skrywająca twarz. Wymowne odwołanie do stanu wojennego. To chyba najciekawsze z prac, choć nie brakuje i motywów znanych z wcześniejszych jego wystaw, jakie w Krakowie nieraz mieliśmy okazję oglądać.

Ciekawą propozycją jest także – przygotowana w BWA w Tarnowie – wystawa „Kukułcze jajo”. To propozycja interesująca z kilku powodów. Po pierwsze, przygotowana została przez młody zespół kuratorski pracujący pod okiem znanego krakowskiego historyka sztuki, Andrzeja Szczerskiego, wykładowcy UJ. Po drugie, jest przetworzeniem małopolskiej kolekcji „Znaków Czasu”, ministerialnego projektu tworzenia lokalnych zbiorów sztuki współczesnej. Po perypetiach w poszukiwaniu dachu dla tych dzieł wybitnych artystów polskich (i nie tylko) w końcu znalazły swoje miejsce w Tarnowie. I tam błyszczą.

Krytyczne spojrzenie młodych kuratorów na tę kolekcję wydobyło interesujące nieraz związki pomiędzy pracami – choćby Assafa Grubera i Piotra Lutyńskiego czy Marty Deskur i Zbigniewa Libery. Niektóre są dość nieoczywiste, niemniej bardzo interesujące.