(Nie)święci

Oto, zdaje się powiadać Ojrzyński, w naszej lidze wynik nie jest wypadkową talentu i pracowitości, lecz pobożności. Zwłaszcza w czasie kanonizacji. Szkoła trenerów powinna niezwłocznie dołożyć do kursu UEFA Pro zajęcia z religii, by przypominać bogobojnym szkoleniowcom, że JP II został patronem rodziny, a pieczę nad rozgrywkami piłkarskimi pełni w niebiesiech Święty Mauront z Marsylii. Więc jak trwoga, to do niego.

Ojrzyński modlitewny mikrocykl przepracował po swojemu, ale i tak wyprosił u JP II trzy punkty. Postawiło to w bardzo niezręcznej sytuacji Cracovię i nie chodzi wcale o sytuację w tabeli. Zmagać się bowiem teraz „Pasy” muszą z problemem teologicznym: dlaczego JP II, ich wielki kibic, pomaga rywalom. I to akurat w chwili, gdy organizują specjalny mecz z okazji kanonizacji, który zapowiadają plakaty z wizerunkiem Ojca Świętego.

W ochoczym zeń korzystaniu dostrzegam pewną niezręczność, niemniej skoro są kanonizacyjne świece w kształcie popiersia JP II z knotem na czubku głowy i inne odpustowe kanonizacyjne wynalazki, to może być też kanonizacyjny mecz. Tym bardziej że cel jest szczytny. Jedna rzecz mi tu tylko zgrzyta. Taka mianowicie, że na boisko ma też wybiec tzw. stara drużyna Stawowego. Do dziś otaczana swoistym kultem, choć daleka była od świętości; być może nie z własnej winy, ale jednak.

Nie dość, że parę jej gwiazd zagrać nie może, bo po opędzlowaniu meczu w ekstraklasie, w klubie są persona non grata, to jeszcze nigdy nie wyspowiadała się z sezonu 2003/04. Lista grzechów jest dostępna w materiałach wrocławskiej prokuratury, zresztą ostatnio kolejny sędzia dostał wyrok za ustawienie meczu Cracovii (z Zagłębiem Lubin, 3:0, z 20 września 2003 r.). Jednak pokuta, jak mniemam, ostatecznie będzie. I nawet Święty Boże nie pomoże.